Yearly Archives

Σήμερα 29.12.18 έγινε το ετήσιο μνημόσυνο του Ευγένιου Γκέραντ. Δείτε το βίντεο που ανέβασε η ΠΑΕ ΟΦΗ: Ένας χρόνος χωρίς τον Ευγένιο… Η μέρα που άλλαξαν όλα!  https://www.facebook.com/OFIFC1925/videos/279124062753220/

Εξαιρετικό βίντεο για την ιστορία του Ηφαιστείου της Σαντορίνης: Ιστορία του Ηφαιστείου 

Χιόνια και στο Διάστημα: Εντυπωσιακή εικόνα από αρειανό κρατήρα

© www.cnn.gr Κόσμος 23.12.18
Ακόμη και ο Άρης έχει συγχρονιστεί με το πνεύμα των γιορτών, σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος, που έδωσε στη δημοσιότητα μια εντυπωσιακή φωτογραφία ενός αρειανού κρατήρα με πάγο στο εσωτερικό του, ο οποίος δείχνει σαν να είναι γεμάτος με φρέσκο και απάτητο χιόνι, έτοιμο να υποδεχτεί εκδρομείς για σκι!
Πρόκειται για τον μεγάλο και βαθύ κρατήρα Κορόλεφ (φέρει το όνομα του «πατέρα» της σοβιετικής αεροδιαστημικής τεχνολογίας Σεργκέι Κορόλεφ), διαμέτρου 82 χιλιομέτρων, κοντά στο βόρειο πόλο του Άρη. Στο εσωτερικό του κρατήρα έχει συσσωρευτεί πάγος διαμέτρου 60 χιλιομέτρων και πάχους 1,8 χιλιομέτρων.
Ο πάγος είναι μόνιμος στον κρατήρα, ο οποίος έχει χαρακτηριστεί «παγίδα ψύχους», επειδή παγιδεύει παγωμένο αέρα και έτσι εμποδίζει το λιώσιμο των πάγων, ακόμη και στη διάρκεια του εξάμηνης διάρκειας καλοκαιριού, αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Η φωτογραφία του “χιονισμένου” κρατήρα τραβήχτηκε από το ευρωπαϊκό σκάφος Mars Express, που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από το γειτονικό πλανήτη από το 2003. Η επεξεργασία της φωτογραφίας (πέντε επιμέρους φωτογραφίες συνενώθηκαν σε μία) έγινε από το Γερμανικό Αεροδιαστημικό Κέντρο, το οποίο διαβεβαίωσε ότι το χρώμα του πάγου στη φωτογραφία είναι φυσικό και όχι «πειραγμένο».

-Χρυσά «εισιτήρια» για τον Κάτω Κόσμο!

Πώς κάποιοι αρχαίοι Έλληνες
εξασφάλιζαν μια πιο…
«χαρούμενη» μεταθανάτια ζωή!

Τι ήταν οι ορφικές πλάκες
και οι ορφεοτελεστές;
Από τα Θρακικά Μυστήρια…

Μυούμενος: Είμαι ξερός από δίψα και θάνατο.
Πηγή: Τότε έλα πιες από μένα, τη Πηγή που ρέει συνέχεια,
στα δεξιά βρίσκεται ένα λαμπερό κυπαρίσσι.
Ποιος είσαι; Από πού είσαι;
Μυούμενος: Είμαι ο γιος της Γης και του έναστρου Ουρανού.
Αλλά η φυλή μου είναι θεία.

Αυτός ο αρχαίος ελληνικός διάλογος περιέχει πολλά μυστήρια. Ποιος είναι ο διψασμένος οδοιπόρος που ζητά θεία κατάβαση; Τί και πού είναι η ομιλούσα πηγή (λάλον ύδωρ); Και γιατί αυτή η συζήτηση καταγράφηκε σε ένα τόσο λεπτό χρυσό πλακίδιο;

Αυτό το εγχάρακτο πλακίδιο που βρίσκεται στην συλλογή Getty, χρονολογείται γύρω στο 350-300 π.Χ. Παρουσιάζεται στην έκθεση: «Κάτω Κόσμος: Υποθέτοντας την Μεταθανάτια Ζωή».
Είναι μία από τις 40 περίπου επονομαζόμενες «ορφικές πινακίδες». Είναι –κυριολεκτικά – χρυσά «εισιτήρια» για την μεταθανάτια ζωή. Οι περισσότερες χρονολογούνται μεταξύ του 4ου και 1ου αιώνα π.Χ. Παραδείγματά τους έχουν βρεθεί σε Σικελία, Μεγάλη Ελλάδα / Νότιο Ιταλία, Βόρειο Ελλάδα, Πελοπόννησο και Κρήτη, αλλά παραμένουν εξαιρετικά σπάνιες.
Αυτές οι πινακίδες προσφέρουν μια δελεαστική εικόνα για την προσέγγιση του αρχαίου πολιτισμού σε ένα από τα πιο μεγάλα ερωτήματα του κόσμου: τί συμβαίνει όταν πεθαίνουμε; Η ζωή απλώς τελειώνει; Η συνείδηση συνεχίζει να υπάρχει με κάποιον τρόπο; Υπάρχει κάτι για το οποίο να ανυπομονούμε στον επόμενο κόσμο;

Τί πίστευαν οι Έλληνες
για την Μεταθανάτια Ζωή

«Μια πανοραμική έρευνα για τον θάνατο στον πρώιμο ελληνικό πολιτισμό δεν είναι εύκολο εγχείρημα». Έτσι ξεκινά η Emili Vermeule το βιβλίο της «Μορφές του Θανάτου στην πρώιμη Ελληνική Τέχνη και Ποίηση» (1979) ένα βιβλίο σχετικά με την ελληνική για την μεταθανάτια ζωή. Οι κλασσικοί και οι αρχαιολόγοι μελετούν αρχαίους πολιτισμούς με τα τμηματικά και ανολοκλήρωτα στοιχεία. Είναι δύσκολο να καταλήξεις σε σίγουρα συμπεράσματα με κάτι τόσο ασαφές, δεμένο με ελπίδες και φόβους κάτι πέραν της θνητής ζωής.
Η Έκθεση επικεντρώνεται σε δύο τομείς:

Πρώτον, τον οπτικό – Πώς έμοιαζε ο Κάτω Κόσμος;
Δεύτερον, πώς εγγυόταν ο καθ’ ένας μια καλύτερη μεταθανάτια ζωή για τον εαυτό του;

Και εδώ έρχονται οι χρυσές πινακίδες. Τοποθετημένες στον τάφο, επάνω στο στήθος ή το στόμα ή στο χέρι του νεκρού. Συνήθως αναφέρουν την ιδιαίτερη κοινωνική θέση του νεκρού και προσφέρουν οδηγίες για το ταξίδι του στο Κάτω Κόσμο.

Μυστηριώδης “αιρέσεις”

Είναι αξιοπερίεργο ότι ελάχιστοι φαίνεται να κατέχουν αυτές τις χρυσές πινακίδες, και όσοι τις είχαν, είχαν πεποιθήσεις πιο εσωτερικές και εκλεκτικές σε σχέση με τους συγχρόνους τους. Από αυτό καταλαβαίνουμε πως αυτοδημιούργητοι ιερείς προσέφεραν εναλλακτικές εμπειρίες – αμφιβόλου τιμής – που οι συνηθισμένες πρακτικές δεν παρείχαν. Όπως περιγράφει ο Πλάτων στην Πολιτεία απ’ τα μέσα του 370 π.Χ.
Άνθρωποι που δέχτηκαν τέτοιου είδους μυήσεις μπορεί να κατείχαν τέτοιες πινακίδες σαν αυτές που παρουσιάζονται στην έκθεση. Μπαίνοντας κάποιος σε μια τέτοια αίρεση, μπορούσε να χαρακτηριστεί διαφορετικός από όλους τους άλλους, και να επισπεύσουν τον δρόμο του για τον Κάτω Κόσμο.
Δεν γνωρίζουμε ποιος έγραψε τις χρυσές πινακίδες. Πολλές έχουν λάθη που σχετίζονται με τον γραφέα και περίεργες ορθογραφίες. Κάποιες, όπως αυτή που εκτίθεται στην συλλογή Getty, έχουν μορφή διαλόγου. Άλλες φαίνεται να μιλούν εκ μέρους του νεκρού. Αλλά μεταξύ των 40 περίπου δειγμάτων πολλές έχουν παρόμοιες ή και ίδιες λέξεις και φράσεις.

Τί οδηγίες έδιναν οι πινακίδες
σχετικά με το “Tί να κάνεις στον Άδη,
όταν είσαι νεκρός”

Πάρε το σωστό μονοπάτι
Πρώτα απ’ όλα πρέπει να πας προς την σωστή κατεύθυνση. Πολλές πινακίδες λένε στους ιδιοκτήτες τους πού να πάνε μόλις φτάσουν στον Κάτω Κόσμο. Για παράδειγμα μία πινακίδα από την περιοχή της Πετέλιας της Νοτίου Ιταλίας συμβουλεύει:

Στα αριστερά του σπιτιού του Άδη θα βρεις μια πηγή και δίπλα της ένα λευκό κυπαρίσσι. Μην πλησιάσεις την πηγή! Θα βρεις μια άλλη από την λίμνη της Μνημοσύνης, κρύο νερό που τρέχει προς τα εμπρός. Έχει φύλακες μπροστά της…

Η αριστερή κατεύθυνση είναι συνηθισμένη οδηγία στις πινακίδες, αλλά υπάρχουν και κάποιες που συμβουλεύουν τους ιδιοκτήτες τους να πάνε αντίθετα, δεξιά. Υπάρχει ασυμφωνία. Αλλά για το ύστατο ταξίδι, πρέπει να έχεις τις σωστές οδηγίες. Είναι σημαντικό. Όσο περισσότερο διαβάζουμε τόσο περισσότερες αντιφατικές συμβουλές βρίσκουμε. Στο παραπάνω κείμενο, το κυπαρίσσι δείχνει ξεκάθαρα μια πηγή που πρέπει να αποφευχθεί. Ο Μυούμενος θα το δει, αλλά πρέπει να πάρει το μονοπάτι που οδηγεί στην λίμνη της Μνημοσύνης. Στην πινακίδα όμως που βρίσκεται στο Getty, το κυπαρίσσι σηματοδοτεί την πηγή, η οποία καλεί τον νεκρό να πιει από το τρεχούμενο νερό της:

Έλα πιες από μένα, την Πηγή που ρέει συνέχεια,
στα δεξιά υπάρχει ένα φωτεινό κυπαρίσσι.

Τέτοιες λεπτομέρειες – το αριστερό ή δεξί μονοπάτι, ένα δένδρο που δείχνει νερό το οποίο πρέπει να αποφευχθεί ή προσεγγιστεί – είναι μπερδεμένες. Τέτοιες ασυνέπειες μπορεί να είναι ηθελημένες. Σε αναζήτηση ακολούθων (πελατών που πληρώνουν δηλαδή), οι αρχηγοί των αιρέσεων ταξιδεύοντας θα προσέφεραν διαφορετικές εναλλακτικές διαβεβαιώνοντας πως μόνο οι δικές τους είναι σωστές.

Σ.σ.: Εκτός και εάν κατηύθυναν τους νεκρούς, σε διαφορετικά σημεία συγκέντρωσης, ανάλογα με την καταγωγή, την κοινωνική θέση, τις πεποιθήσεις, τους φίλους, τις προτιμήσεις, κλπ.

Υπάκουσε στην δίψα σου
Όλες οι κατευθύνσεις ξεκαθαρίζουν, ο πρώτος στόχος μετά την είσοδο στον Κάτω Κόσμο είναι η εύρεση της σωστής πηγής. Η δίψα του νεκρού είναι ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο σε πολλούς πολιτισμούς. Στην Οδύσσεια του Ομήρου, το αίμα από τις θυσιασμένες προσφορές σχεδιάζουν τις σκιές των νεκρών στον ήρωα (αν και στο τέλος ξεγλιστρούν από το να πιάσει τους νεκρούς, όπως θλιβερά ανακαλύπτει ο Οδυσσέας όταν πάει ν’ αγκαλιάσει την μητέρα του.) Στις Ορφικές πινακίδες, η ψυχή λαχταρά νερό. Μια κρύα γουλιά από την λίμνη της Μνημοσύνης αποτρέπει την λήθη που φέρνει ο θάνατος.

Γνώριζε τους κωδικούς
Μόλις ο νεκρός είναι στο σωστό μονοπάτι και έχει πιει το νερό που διατηρεί την μνήμη, έρχεται αντιμέτωπος με ένα νέο εμπόδιο: να πεις το σωστό. Φύλακες χωρίς όνομα ή ακόμα και η θεά του Κάτω Κόσμου, η ίδια η Περσεφόνη, μπορεί να απαιτήσουν έναν ειδικό κωδικό ή κωδικούς. Πάλι, οι χρυσές πινακίδες δεν είναι συνεπείς με τις λεπτομέρειες αυτών των λέξεων, αλλά το θέμα της αγνότητας και της θεïκής καταγωγής επαναλαμβάνεται. Οι πινακίδες και του Getty και της Petelia έχουν την φράση: «Είμαι ο γιος της Γης και του Έναστρου Ουρανού. Αλλά η φυλή μου είναι θεία». Ο νεκρός χαρακτηρίζεται έτσι ως διαφορετικός από τους άλλους νεκρούς και μπορεί δίκαια να διεκδικήσει ένα ιδιαίτερο μέρος στην μεταθανάτια ζωή.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ για αυτούς τους ΚΩΔΙΚΟΥΣ, ΕΔΩ.

Αιώνια μέθη
Πώς έμοιαζε όμως ο Κάτω Κόσμος;
Ο χώρος σε αυτές τις πινακίδες ήταν περιορισμένος και από το να περιγράφουν την γαλήνια ύπαρξη που είναι η ιδιαίτερη διατήρηση του μυούμενου, τα περισσότερα κείμενα επικεντρώνονται στο ταξείδι. Ωστόσο, υπάρχουν σποραδικές αναφορές στην μετενσάρκωση, και κάποιες πινακίδες υπόσχονται στον μυούμενο ηρωική ή και θεϊκή φήμη στην μεταθανάτια ζωή.

“εκτοτε θα κυβερνάς μεταξύ των άλλων ηρώων “
“Ταξίδι στο δεξί μονοπάτι / στα ιερά λιβάδια και άλση της Περσεφόνης”
“πήγαινε στο βοσκοτόπι έχοντας γίνει θείος”
“και οι ίδιες τελετές σε περιμένουν κάτω από την γη,
που οι άλλοι ευλογημένοι έχουν”

Αυτό που δεν αναφέρεται είναι τί κάνει κάποιος για μια αιωνιότητα στα «άλση της Περσεφόνης».

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ για τα ΑΡΧΑΙΑ ΙΕΡΑ ΑΛΣΗ, ΕΔΩ.

Ή στην παρέα «των άλλων ευλογημένων», καθώς η επιτυχία μιας δοξασμένης κατάστασης ήταν από μόνο της κάτι ελκυστικό. Αλλά ένα ζευγάρι πινακίδων που βρέθηκαν σε έναν τάφο στην Ελλάδα το 1980 δηλώνει: «Έχεις κρασί σαν τυχερή τιμή σου». Με άλλα λόγια, θα υπάρχει ποτό, ή «αιώνια μέθη», όπως απαξιωτικά λέγει και ο Πλάτων.
Η έκθεση στο Getty περιλαμβάνει αρκετές απεικονίσεις σε αγγεία από την αρχαία ελληνική περιοχή Απουλία, της ιταλικής χερσονήσου, που δείχνουν κομψά πόσο ελκυστικά μπορεί να ήταν τα αιώνια συμπόσια.
Σε κάποια αγγεία (όπως το παρακάτω) μπορείς να νιώσεις σχεδόν το… ευωδιαστό αεράκι, καθώς οι συνδαιτυμόνες ξαπλώνουν σε εξωτερικό χώρο, εν μέσω εκλεπτυσμένων επίπλων! Απολαμβάνουν τον ήχο του τυμπάνου και παίζουν το ερωτικό παιγνίδι κότταβος, κατά το οποίο οι συμμετέχοντες εκσφενδόνιζαν σταγόνες κρασιού προς έναν στόχο. Ένας στεφανωμένος νέος κρατά ένα αυγό και έναν θύρσο, σαν να είναι ο θεός του κρασιού, Διόνυσος – ή έστω ένας από τους ακολούθους του!

Συμπόσιο με συμποσιαστές (λεπτ.).
Ο Διόνυσος με θύρσο, σταφύλια, αυγό.
Από Απουλία (390-370 π.Χ.).
Ερυθρόμορφος κρατήρ, από τερακότα, του “Ζωγράφου Tarporley”.
Αρχ. Μουσείο Jatta, Ruvo (αρ. 1495).

Γιατί ο Ορφέας;
Καμμία από τις χρυσές πινακίδες δεν αναφέρει τον Ορφέα, το μυθικό ποιητή και μάντη με την μαγευτική φωνή. Το όνομα «Ορφικές πλάκες» είναι μοντέρνας επινόησης, η οποία προήλθε από τις πρώτες έρευνες στα τέλη του 19ου αιώνα. Αλλά ακόμα και στην αρχαιότητα, ο Ορφεύς ήταν εκπρόσωπος συγκεκριμένων πεποιθήσεων και πρακτικών. Είχε μαγικές δυνάμεις σαν μουσικός. Είναι γνωστό το ότι έπεισε τους θεούς του Κάτω Κόσμου να αφήσουν την νεκρή γυναίκα του, Ευρυδίκη. Δυστυχώς όμως δεν υπάκουσε στην διαταγή να μη γυρίσει να κοιτάξει πίσω με αποτέλεσμα να χάσει για πάντα την αγαπημένη του!
Το περιστατικό αυτό, που δείχνει τον Ορφέα και την Ευρυδίκη να αγγίζονται για τελευταία φορά, απεικονίζεται με συγκινητικό τρόπο σε πολλά αρχαία έργα τέχνης.

O Ορφέας κι η Ευρυδίκη πεπλοφόρος αγγίζονται, για τελευταία φορά,
παρουσία του Ερμού.
Μαρμάρινο ανάγλυφο του 100 π.Χ.-100 μ.Χ.
Αρχ. Μουσείο Νεάπολης (αρ. 6727).

Η εμπειρία του Ορφέως που κατεβαίνει στον Κάτω Κόσμο και επιστρέφει ζωντανός τον έκανε χαρακτηριστική μορφή στον ελληνικό μύθο. Η ιστορία και οι δυνάμεις του ως ποιητή, τον έκαναν κάτι ξεχωριστό: Έναν πιθανό οδηγό για την μεταθανάτια ζωή – κάποιον που μπορεί να προσφέρει γνώση για κάτι που κατά τα άλλα είναι άγνωστο!
Πολλά ποιήματα – τα οποία είναι γνωστά σήμερα μόνον από τους τίτλους ή από αποσπασματικές παραθέσεις – αποδόθηκαν στην αρχαιότητα στον Ορφέα. Αρκετές φορές αφηγήθηκε το ταξίδι του στον Κάτω Κόσμο. Οι αυτοαποκαλούμενοι περιπλανώμενοι ιεροκήρυκες που αναφέρονται ενωρίτερα αλλού, αναφέρονται ως ορφεοτελεστές (πνευματικοί απόστολοι του Ορφέως). Επικαλούμενοι τον Ορφέα σαν αυθεντία, εδίδασκαν ότι υπάρχουν ειδικά τελετουργικά τα οποία υπόσχονταν απελευθέρωση από τον πόνο στην μεταθανάτια ζωή.
Είναι συναρπαστικό πως αυτές οι χρυσές πινακίδες δείχνουν πώς κάποιοι άνθρωποι στον αρχαίο ελληνικό κόσμο – άνδρες και γυναίκες κρίνοντας από το κειμενο – κατάφεραν να βρουν τρόπο να αντιμετωπίσουν το Άγνωστο. Μέσω μίας μύησης σε μυστηριακές «αιρέσεις», οι οποίες σχετίζονται με τον Ορφέα, και ίσως και με τον Διόνυσο – τα θρακικά μυστήρια – κάποιος, όντας ακόμα εν ζωή, να κρατήσει ένα μέρος, για την αιωνιότητά του, ανάμεσα σε θεούς και ήρωες. Οι χρυσές πινακίδες λειτουργούσαν και σαν σήμα της κοινωνικής θέσης, αλλά και σαν ένα πρακτικό «σκονάκι» για την ψυχή στο ύστατο ταξίδι της…

ΠΗΓΗ: Βίλα Getty. ΑΠΟΔΟΣΗ: Β. Αργυροπούλου / ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ. ΣΧΟΛΙΑ: Γ. Λεκάκης.

-Ο ΔΙΑΒΑΤΗΣ και οι ΓΕΥΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΙΟΓΕΝΗ τερματίζουν την συνεργασία τους από σήμερα (26.11.18). Ευχαριστούμε την διεύθυνση  και το προσωπικό του καταστήματος ΓΕΥΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΙΟΓΕΝΗ, για την συνεργασία μας τέσσερα σχεδόν χρόνια.

Είμαστε σε αναζήτηση νέας στέγης για την μηνιάτικη του Δεκεμβρίου αλλά και για όλες τις επόμενες μηνιάτικες. Πάντα την τελευταία Κυριακή κάθε μήνα και πάντα με τα 12€.

-Μάθετε για την Σοφία Μπεφόν, μέσω του λόγου του Προέδρου Δημοκρατίας, όταν εγκαινίασε στις 14.10.18 το κτίριο αφιερωμένο στη μνήμη της.

Ο ΔΙΑΒΑΤΗΣ συνάντησε χθες στην τελευταία μηνιάτικη συνεστίασή του στις ΓΕΥΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΙΟΓΕΝΗ, τους εκπροσώπους του συλλόγου ΕΝΩΣΗ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΑΜΦΙΘΕΑΣ ΣΟΦΙΑ ΜΠΕΦΟΝ, που είχαν προγραμματισμένη συγκέντρωση.

«Το όνομα της Σοφίας Μπεφόν θα θυμίζει στις νέες γενιές τις αξίες των Ελλήνων»

«Βρίσκομαι εδώ για να τιμήσω την Αυτοδιοίκηση σε μια κορυφαία στιγμή της. Σε μια υποδειγματική, πραγματικά, ολοκλήρωση ενός εγχειρήματος. Ενός εγχειρήματος, το οποίο δείχνει τι μπορεί να καταφέρει η Τοπική Αυτοδιοίκηση. Ενός εγχειρήματος, το οποίο δείχνει πώς συνεργάζεται η Τοπική Αυτοδιοίκηση Α΄ και Β΄ βαθμού, δήλωσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος στον χαιρετισμό του στα εγκαίνια του κλειστού γυμναστηρίου Παλαιού Φαλήρου.

Αναφερόμενος στο όνομα που θα φέρει το νέο γήπεδο τόνισε: «Από σήμερα φέρει το όνομα της Σοφίας Μπεφόν. Δεν θα χρειαστεί να πω πολλά γιατί γνωρίζετε την Σοφία Μπεφόν. Την ζήσατε. Είναι ένα κομμάτι της ζωής και της Ιστορίας, τολμώ να πω, του Παλαιού Φαλήρου. Ένα χαρισματικό παιδί, μια χαρισματική μαθήτρια που τιμήθηκε από τότε για τις επιδόσεις της. Μπήκε στην Ιατρική, ειδικεύθηκε στην Αναισθησιολογία, αλλά έδωσε τον εαυτό της στην κορυφαία πτυχή της Ιατρικής, η οποία αγγίζει τον άνθρωπο και τον συνάνθρωπο. Και αυτό είναι η Επείγουσα Ιατρική. Ειδικεύθηκε και στην Αεροπορική Ιατρική, για να μπορέσει ακριβώς να είναι κοντά στον Άνθρωπο στις αεροδιακομιδές, που είναι η πιο συγκλονιστική στιγμή για όσους το έχουν ζήσει, για τον γιατρό που είναι πάνω στον πάσχοντα, που παίζεται στην κυριολεξία η ζωή του μέχρι να φτάσει στο νοσοκομείο που πρέπει να φτάσει. Δεκάδες οι συμβολές της, θα θυμίσω μόνο την συμβολή της στη διάσωση των ανθρώπων στη RICOMEX.

Ώσπου ήρθε εκείνο το βράδυ της 14ης Ιανουαρίου του 2001. Εκείνο το βράδυ της καταιγίδας εδώ ιδίως στη νότια Αττική, όταν η Σοφία μαζί με άλλους συναδέλφους της έκανε το καθήκον της. Σε μια αεροδιακομιδή μετείχε και εκείνη. Παρά τις καιρικές συνθήκες πήραν την απόφαση να την κάνουν, ξέροντας τον κίνδυνο αλλά έχοντας εμπιστοσύνη στις ανθρώπινες δυνάμεις και στις δυνάμεις της μηχανής. Δεν υπολόγισαν ή δεν θέλησαν να υπολογίσουν τον καιρό και την καταιγίδα. Και ήταν εκείνη που έβαλε τέρμα στη ζωή της Σοφίας και των συναδέλφων της (…) Έδωσε τον εαυτό της θυσία για να σωθεί ένας συνάνθρωπος. Δεν σώθηκε. Αλλά εκείνη έδωσε την ζωή της.

Αυτής το όνομα φέρει αυτός ο χώρος. Και δεν είναι μόνον ότι αποτελεί αυτό τιμή στη μνήμη της Σοφίας Μπεφόν. Είναι ότι αυτά τα παιδιά, τώρα και στο μέλλον, που θα αθλούνται εδώ το όνομα της Σοφίας Μπεφόν – και ελπίζω να διδάσκουν οι γονείς και οι συγγενείς σ’ αυτά τα παιδιά τι σημαίνει αυτό το όνομα – θα διδάσκονται ταυτόχρονα ποιες είναι οι μεγάλες αρχές και αξίες ημών των Ελλήνων, ημών των Ευρωπαίων» σημείωσε ο κ. Παυλόπουλος.

Λίγο γέλιο…

-ΣΑΛΒΙΝΙ ΚΑΤΑΚΕΡΑΥΝΩΝΕΙ ΤΟ ΕΥΡΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ

-ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΡΟΜΗΣ: Αναχώρηση από πλατεία Κοτζιά Παρασκευή 16/11, ώρα 8:00
1η μέρα: Αθήνα, Ρίο, Αμφιλοχία, Βόνιτσα, Πλαγιά-φαγητό, Λευκάδα
2η μέρα: Λευκάδα, Νυδρί, Μεγανήσι, Βαθύ-φαγητό, Κατωμέρι, Σπαρτοχώρι
3η μέρα: Λευκάδα, Νυδρί Φαράγγι, Βασιλική, Πόρτο Κατσίκι, Εγκρεμνοί, Καρυά-φαγητό, (Εγκλουβή), Σφακιώτες, Άγιος Νικήτας, Λευκάδα
4η μέρα: Ελεύθερος χρόνος στη Λευκάδα, μοναστήρι Παναγίας Φανερωμένης, Λευκάδα, Επιστροφή

-Και κάτι ευχάριστο, ανοίξτε τον ήχο

-Την μεθεπόμενη Κυριακή στις εκλογές της Παγκρητίου μη ξεχάσετε τους συμπατριώτες μας ΝΙΚΟ ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΑΚΗ, ΣΤΕΛΙΟ ΒΑΝΤΑΡΑΚΗ, ΓΙΩΡΓΟ ΦΩΤΑΚΗ  και ΧΡΥΣΑ ΣΠΑΝΑΚΗ

-Από την ΗΧΩ ΤΗΣ ΒΙΑΝΝΟΥ (Γ. Κονταξάκης, σύζυγος της Ηλιάνας Αντωνογιωργάκη από Άγ. Βασίλειο, παππούς των καλλιτεχνών αφών Δαμουλάκη)

• ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 3/11/2018

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ
ΤΩΝ ΑΘΛΟΥΜΕΝΩΝ & ΤΩΝ ΑΘΛΗΤΩΝ
ΤΟΥ ΚΟΛΥΜΒΗΤΗΡΙΟΥ «ΛΙΝΤΟ» (LIDO)
ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΚΡΗΤΗΣ

Σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας καλεί τους γονείς αθλουμένων του κολυμβητηρίου Ηρακλείου, για την Δευτέρα 5 Νοεμβρίου στις 2,30μμ, η Διοίκηση του συλλόγου γονέων του κολυμβητηρίου του «Λίντο».Μια συγκέντρωση που πρόκειται να γίνει στην δυτική είσοδο του κολυμβητηρίου προκειμένου να « διαμαρτυρηθούμε για την παράνομη και καταχρηστική χρέωση 5€ μηνιαίως που το Εθνικό Αθλητικό Κέντρο Ηρακλείου αποφάσισε να επιβάλει για την είσοδο των παιδιών μας στο Κολυμβητήριο χωρίς να προβλέπεται από κανένα νόμο. Δεν αντέχουμε τόσες οικονομικές επιβαρύνσεις και τόση κοροϊδία ! Να είμαστε όλοι εκεί !!»σημειώνει η ανακοίνωση του συλλόγου.
Η Διοίκηση του συλλόγου γονέων ,που δεν έχει καταφέρει να συναντηθεί με την αντίστοιχη του ΕΑΚΗ- αν και επανειλημμένως το έχει ζητήσει -έχει αποστείλει ερωτήματα στο Εθνικό αθλητικό κέντρο, που απασχολούν τους γονείς και χρήζουν απαντήσεως. Τα ερωτήματα είναι.
1ον) Ο φύλακας και οι υπάλληλοι του ΕΑΚΗ δηλώνουν ,σε όποιο παιδί δεν έχει πληρώσει το 5ευρω ,ότι την Δευτέρα δεν θα του επιτρέπετε την είσοδο στο κολυμβητήριο. Θέλουμε λοιπόν να μας πείτε αν θα κάνετε το ίδιο σε όσα σωματεία του κολυμβητηρίου χρωστάνε και μάλιστα αρκετές χιλιάδες ευρώ .Εάν τα σωματεία αυτά μέχρι την Δευτέρα (5/11) δεν έχουν αποπληρώσει τις οφειλές τους θα τους επιτρέπετε να κάνουν κανονικά προπονήσεις όπως κάνετε όλα τα προηγούμενα χρόνια και συγχρόνως θα εμποδίσετε παιδί που χρωστά 5€;
2ον) Το κολυμβητήριο μισθώνεται από εσάς στα σωματεία και υπογράφονται σχετικές συμβάσεις, αναρτώμενες μάλιστα και στην Διαύγεια. Για ποιο λόγο ζητάτε από τους γονείς να πληρώσουν επιπλέον 5 ευρώ μηνιαίως ως μίσθωση – χρήση του χώρου για τον οποίο ήδη καταβάλλουν τίμημα στα σωματεία; Η ανταποδοτικότητα, την οποία επαναλαμβάνετε συνεχώς σε κάθε ευκαιρία ως δικαιολογία για τα 5€, την οποία μάλιστα ζητάτε αορίστως να αναγνωρίσουν οι γονείς μέσω μίας εντελώς αόριστης και ασαφούς δήλωσης, με ποιους τρόπους ορίζετε ότι θα επέλθει; Με ποιο τρόπο θα ασκήσουν οι γονείς το αυτονόητο δικαίωμα τους να ελέγξουν ότι τα χρήματα τους δεν θα αποτελέσουν σκοπό ή τρόπο κακοδιαχείρισης αλλά ότι θα αποδίδονται σε συγκεκριμένο ανταποδοτικό σκοπό;
3ον) Το ΕΑΚΗ θα κάνει κάποια έναρξη δραστηριότητας στην εφορία, όπως πιστεύουμε ότι προβλέπεται και υπό ποια νομική μορφή;
Ποια δραστηριότητα Κ.Α.Δ. θα δηλωθεί; Αν δεν γίνει έναρξη δραστηριότητας, σε ποιες διατάξεις νόμου βασίζεται το ΕΑΚΗ και ήδη εισπράττει χρήματα απευθείας από γονείς – ιδιώτες για δικαίωμα χρήσης αθλητικών εγκαταστάσεων;
4ον) Έχει προβλεφθεί από την Διοίκησή σας, η εγκατάσταση και λειτουργία POS για την είσπραξη των χρημάτων, η οποία έχει καθιερωθεί σε όλες τις λιανικές συναλλαγές( ) για να διασφαλίζει την ροή των χρημάτων; Αν όχι, σε ποιες νομικές και φορολογικές διατάξεις βασίζεστε; Από όσο γνωρίζουμε όλοι, η υποχρεωτική δυνατότητα χρήσης POS αφορά όλες τις εισπράξεις από ιδιώτες, εκτός των κυλικείων σε σχολεία.
5ον) Ένας γονέας, που έχει ήδη πληρώσει στο σωματείο του αλλά δεν πληρώσει τα 5€, θα μπορέσει να κάνει χρήση της πισίνας; Με ποιον τρόπο θα γίνει η παρεμπόδιση εισόδου των παιδιών; Ένας γονέας που θα πληρώσει και το σωματείο και τα 5€ του ΕΑΚΗ αλλά δεν υπογράψει την προφανώς αβάσιμη και παράνομη δήλωση, θα μπορεί να κάνει χρήση της πισίνας σύμφωνα με το ΕΑΚΗ;
6ον) Θα θέλαμε να μας ενημερώσετε γιατί στο κλειστό γυμναστήριο δεν εφαρμόζετε τις αποφάσεις σας όπως κάνετε στο κολυμβητήριο. Γιατί τα σωματεία που κάνουν προπονήσεις στο κλειστό γυμναστήριο δεν έχουν υπογράψει ακόμα συμβάσεις και κάνουν κανονικά προπονήσεις ενώ στο κολυμβητήριο δεν ανοίγατε την πισίνα (όπως αναφέρετε και στο έγγραφο σας προς το σύλλογο μας στις 04/10/18 με αρ.πρωτ. 813) πριν την υπογραφή των συμβάσεων με τα σωματεία;
7ον) Μπορείτε να μας ενημερώσετε τι οφειλές υπάρχουν συνολικά από τα σωματεία στην παρούσα στιγμή σε όλες τις εγκαταστάσεις του ΕΑΚΗ και τι προτίθεστε να κάνετε ως διοίκηση για να τα εισπράξετε;
8ον) Το κολυμβητήριο του Λίντο είναι ένα δημόσιο κολυμβητήριο, όπου οι γενικές του δαπάνες καλύπτονται από τον δημόσιο προϋπολογισμό, με ειδική πρόβλεψη μέσω των φόρων, τους οποίους καταβάλουμε όλοι οι Έλληνες πολίτες. Ισχύει ή υπάρχει κάτι το οποίο μας διαφεύγει;

-Είναι ο μήνας που η Πούλια, αυτό το σμήνος των Πλειάδων δύει, προμηνύοντας πως ο χειμώνας είναι σχεδόν έξω από την πόρτα μας…

Της Ελένης Μπετεινάκη*

Άλλαξε η ώρα προχθές, για να μικραίνουν ακόμα πιο πολύ οι μέρες του Νοέμβρη, να γεμίζουν ιστορίες οι μεγάλες νύχτες. Ακόμα δεν τη συνήθισα, να προλαβαίνω τον ήλιο το πρωί, πριν πάω στο σχολειό, και το βράδυ μπερδεύομαι και νομίζω πως φωτογραφίζω το φεγγάρι…. Ώρα μας είναι να μαζευτούμε όλοι νωρίς στα σπίτια, να χουχουλιάσουμε, να βεγγερίσουμε, να αρχίσουμε να γευόμαστε την σοδειά του καλοκαιριού. Να βάλουμε τα ρούχα τα ζεστά, να στρώσουμε εκείνα τα χαλιά να ΄χει αναπαμό η κυρά Φαντασία σαν τρυπώνει τις νύχτες κοντά στο τζάκι. Να μυρίσει ρακί και λουκάνικό η παρασιά. Να ΄ρθουν εκείνες οι νύχτες οι γιομάτες κουβέντες, γλυκό ποτό, καρπούς κι όμορφες ιστορίες από τα γεννούμενα κι εκείνα που στοχαζόμαστε για τα μελλούμενα μας.
Νοέμβριος, ο ενδέκατος εγγονός του παππού χρόνου. Ο προάγγελος του χειμώνα και των Μεγάλων Γιορτών που χρειάζονται προμήθειες και ετοιμασίες για τις αργίες τους.
Είναι ο μήνας που η Πούλια, αυτό το σμήνος των Πλειάδων δύει, προμηνύοντας πως ο χειμώνας είναι σχεδόν έξω από την πόρτα μας… Αν ξυπνήσει κάποιος πριν την ανατολή του ήλιου, εκεί γύρω στα μισά του μήνα θα δει το πιο φωτεινό της «παιδί που εμείς αποκαλούμε αστέρι της αυγής, να λάμπει και να χάνεται λίγο πριν βγει ο ήλιος. Είναι σημάδι για τους γεωργούς πως πρέπει γρήγορα να τελειώσουν με τα σπαρτά τους και για τους κτηνοτρόφους να σπεύσουν να κατεβούν στα χειμαδιά.
«Η Πούλια βασιλεύοντας και πίσω παραγγέλνει ,μήτε τσομπάνος στα βουνά, μήτε γεωργός στους κάμπους…».
Πόσα ονόματα, προσωνύμια δεν πρόσθεσε ο λαός και σε τούτον δω τον μήνα. Πρωτ΄άπό όλα εμείς οι Κρητικοί τον αποκαλέσαμε Μεθυστή και Αγιομηνά ο Ηρακλειώτης. Κι ύστερα είπαν πως είναι ο Σποριάρης, ο Φιλιππιάτης, ο Ανακατεμένος που δεν γνωρίζει τι καιρό θα κάνει, ο Σκιγιάτης και Χαμένος αφού οι μέρες του « χάνουν το φως τους », ο Παχνιστής και Μεσοσποριάς , o Ταξιάρχης και o Βροχάρης. Ο Νιαστής για τα τελευταία οργώματα (νεάσματα) της γης. Ο Καφεδής, ο Άμυαλος, ο Μοναχησιάρης και ο Αντριάς. Ο Κρασομηνάς αφού τώρα είναι η ώρα να ανοίξουν τα καινούργια κρασιά. Ο Κρυουλιάρης, ο Φτωχός μα και Ευλογημένος γιατί ο καρπός της ελιάς τούτο τον μήνα είναι έτοιμος και οι γεωργοί βιάζονται να τον μαζέψουν να τον αλέσουν και να΄χουν όσο γίνεται πιο γρήγορα τούτο το πολύτιμο υγρό, το λάδι τους, πριν τα Χριστούγεννα!
Την 1η του μήνα οι Άγιοι Ανάργυροι, ο Κοσμάς κι ο Δαμιανός , οι κοινωνικοί θεραπευτές που δεν δέχονταν ποτέ αμοιβή , ανοίγουν το καλαντάρι. Γνωστή η παράδοση που θέλει να αφιερώνουν στην εκκλησιά τη μέρα της γιορτής τους όσοι το΄χουν τάμα ένα πρόβατο, ένα κατσίκι ή ένα βόδι που θα το σφάξουν και θα το προσφέρουν στους πανηγυριστές «δωρεάν». Μάλιστα λένε πως κάποτε ένας άνθρωπος που δεν πήγε το ζωντανό του στους αγίους, το μετάνιωσε, κι εκείνο μόνο του πήγε στην εκκλησιά να θυσιαστεί.
Την μέρα του Αι Γιώργη του Σποριάρη στις 3 του Νοέμβρη, οι γεωργοί ανακατεύουν το σπόρο με άλλους καρπούς και στάρι από την περσινή χρονιά και προσθέτοντας ένα ρόδι, ένα σκόρδο, σησάμι κι ένα καρύδι τα βάζουν σε μια σκάφη, ανάβουν τρία κεριά, στη χάρη του Αγίου και σαν τελειώσουν με τη σπορά σπάζουν και τρώνε το ρόδι για να γεμίσει η χρονιά σιτάρι. Τούτο το προσωνύμιο το δώσαμε στον Αι Γιώργη για να διακρίνεται ο «φτωχός και μικρός » Άγιος από τον μεγάλο συνώνυμό του τροπαιοφόρο στις 23 του Απρίλη. Λένε πως οι γεωργοί μέχρι να αποσπείρουν δεν κάνει να ξυρίζονται. Κι ύστερα τούτο τον Άγιο τον αποκαλούν και Μεθυστή γιατί είναι η μέρα που ανοίγουν τα κρασιά και η δοκιμή τους γίνεται αμέσως μετά την εκκλησία με τη συμμετοχή πολύ κόσμου. Ιδιαίτερη γιορτή για τους Κρητικούς που βρίσκει τους προσκυνητάδες να παίρνουν μαζί τους νταμιτζάνες με το « νιό κρασί» μαζί τους και να το καλοπίνουν μετά το τέλος της λειτουργίας:
« Πάντα τσι τρεις του Νοεμπριού και τσ΄ εικοστρείς τ΄ Απρίλη,
πανηγυράκι γίνεται στ΄Αϊ Γιωργιού τη χάρη…»

Στις 8 του Νοέμβρη γιορτάζει ο Μιχαήλ ο Ταξιάρχης με τον αρχάγγελο Γαβριήλ που θεωρείται ο ψυχοπομπός άγγελος και απεικονίζεται με ρομφαία και ζυγαριά. Λένε πως την παραμονή της γιορτής δεν αφήνουν τα παπούτσια έξω από το σπίτι για να μην τα δει ο άγιος και θυμηθεί να «περάσει από το σπίτι τους » και πάρει την ψυχή τους. Σ΄ άλλα μέρη της Ελλάδας πάλι θεωρούν τον Άγιο Ταξιάρχη σαν προστάτη των Ναυτικών. Την επόμενη μέρα στις 9 του μήνα γιορτάζει ο Άγιος Νεκτάριος.
Η γιορτή του Αϊ Μηνά στις 11 του Νοέμβρη συνδέεται με την δοξασία που αντλείται κι από τη σύνδεση του ονόματος του Αγίου με το ρήμα μηνώ. Θεωρείται ο μηνυτής κάθε αδικίας και ο φανερωτής των χαμένων ή κλοπιμαίων πραγμάτων. Τον συμβολίζουν έφιππο οι εικόνες γιατί καταδιώκει κάθε κακό. Για τους κτηνοτρόφους το μήνυμα του Αϊ Μηνά είναι ακόμα πιο σοβαρό. Η γιορτή του προειδοποιεί για το δυνατό κρύο και τα χιόνια που έρχονται. Λένε πως εκείνη την μέρα οι τσομπάνηδες αν είναι ακόμα πάνω στα βουνά φοβούνται για την εμφάνιση του λύκου κι ο άγιος τους ειδοποιεί σαν εμφανιστεί κοντά στο κοπάδι τους. Γι΄ αυτό την μέρα της γιορτής του οι γυναίκες δεν ανοίγουν ψαλίδι που μοιάζει με το στόμα του λύκου, ούτε οι άντρες σουγιά για να μην ανοίξει κι εκείνος το στόμα του. Σε άλλες περιοχές της Ελλάδας οι βοσκοί κάνουν ένα σπάγκο από μαλλί του προβάτου και τον δένουν τρεις φορές. Έτσι πιστεύουν πως δένουν το στόμα του λύκου, που ακόμα κι αν καταφέρει να μπει στο κοπάδι με το στόμα κλειστό δεν θα κάνει ζημιά. Συγχρόνως σε πολλά χωριά έραβαν κείνη την μέρα και « τα κακά στόματα». Μια γυναίκα δηλαδή παίρνει ένα κομμάτι πανί και μια βελόνα κι αρχίζει να περνάει βελονιές μπροστά στις άλλες γυναίκες και ακολουθεί ένα διάλογος : «Ράβω, ράβω; – Τι ράβεις ; – Ράβω το στόμα της…»
Είναι ο πολιούχος Άγιος του Χάνδακα, του Μεγάλου Κάστρου, της σημερινής πόλης του Ηρακλείου με πολλές ιστορίες για τα θαύματα του ιδιαίτερα την περίοδο που οι Τούρκοι είχαν κατακτήσει την πόλη του.
Στις 12 του Νοέμβρη γιορτάζει ο Αϊ Γιάννης ο Ελεήμονας και την επομένη, στις 13 ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Και φθάνουμε πια στη μέση του μήνα περίπου, με τη γιορτή του Αγίου Φιλίππου στις 14 του Νοέμβρη. Μια παράδοση θέλει τον Φίλιππο να είναι ένας φτωχός γεωργός , ο οποίος όλη μέρα δούλευε στο χωράφι του. Το βράδυ σαν γύρισε στο σπίτι του , έσφαξε το μοναδικό του βόδι και μοίρασε το κρέας στους συγχωριανούς του για να αποκρέψουν μιας και την επομένη ξεκινάει το σαρανταήμερο της νηστείας μέχρι τα Χριστούγεννα. Το πρωί σαν σηκώθηκε βρήκε δυο ζώα στο παχνί του το δικό του κι ένα άλλο ακόμα πιο δυνατό. Δώρο θεού είπαν και θαύμα κι επειδή ο ίδιος ήταν πολύ καλός και αγαθός άνθρωπος όταν πέθανε άγιασε…
Στις 18 του Νοέμβρη γιορτάζει ο Άγιος Πλάτων ή Πλάτανος. Μέρα αστρονομικής παρατήρησης κατά τους βοσκούς. Η Πούλια αρχίζει πια να μην φαίνεται τις νύχτες γιατί δύει κι όπως χαρακτηριστικά λέει ο λαός μας «φιλεί τον ήλιο και χάνεται». Τούτη τη μέρα αρχίζουν τα μαντέματα του καιρού ίσαμε τα Χριστούγεννα για σαράντα δηλαδή μέρες περίπου και λένε πως θα είναι ο ίδιος όπως και εκείνη την ημέρα κι όλες οι υπόλοιπες. Υπάρχει και μια ιστορία που μιλάει για το συνδυασμό του Πλάτωνα με το δέντρο Πλάτανος. Κάποτε, λένε, έδωσε διαταγή ο Σουλτάνος στον Πατριάρχη , να πάρουν οι Χριστιανοί έναν πλάτανο που ήταν μπροστά στο παλάτι του, δικός τους, και το σκοτείνιαζε, χωρίς όμως να τον κόψουν και να τον πάνε αλλού, αλλιώς θα τους έσφαζε όλους. Δύσκολο πράμα γιατί ο πλάτανος ήταν πελώριος. Ο Πατριάρχης παρακάλεσε με τους Χριστιανούς το Θεό , τρεις μέρες με προσευχή και νηστεία, να τους δώσει φώτιση. Τότε, με τη θεία οδήγηση, βρήκαν ένα φτωχό παπουτσή – μπαλωματή, που ήταν άγιος άνθρωπος, και πήγε κείνος μπροστά στο δέντρο και με το λόγο του μόνο, εκείνο μετακινήθηκε. Κι έτσι σώθηκαν όλοι. Ο μπαλωματής ήταν ένας αγιασμένος άνθρωπος , ο Άγιος Πλάτωνας.
Στις 21 Νοέμβριου , άλλη μια σημαντική γιορτή, των Εισοδίων της Θεοτόκου. Γιορτή σταθμός στην περίοδο της χειμερινής σποράς. Λένε πως οι καλοί γεωργοί μέχρι τούτη τη μέρα πρέπει να έχουν σπείρει τα μισά …Για αυτό και ένα από τα προσωνύμια της Παναγιάς είναι Μεσοσπορίτισσα. Λέγεται επίσης και Πολυσπορίτισσα επειδή εκείνη την μέρα βράζουν πολυσπόρια, μείγμα δηλαδή από τα γεωργικά προϊόντα του σπιτιού κριθάρι, σίκαλη, καλαμπόκι, φασόλια, ρεβίθια, κουκιά και κυρίως σιτάρι. Το πάνε στην εκκλησιά για ευλογία, το μοιράζουν μετά στο εκκλησίασμα και ένα μέρος του επιστρέφεται στο σπίτι και το δίνουν και στα ζώα ιδιαίτερα στα «καματερά βούγια» ,όπως λέγονται στην Κρήτη, ενώ το υπόλοιπο το ρίχνουν στο χωράφι για «να αναπαυθεί ο σπόρος». Σε άλλες περιοχές το προσφέρουν στις βρύσες , το ρίχνουν μέσα στο νερό και να λένε : «Όπως τρέχει το νερό να τρέχει και το βιό». Σε άλλα μέρη της Ελλάδας πάλι την ημέρα αυτήν την θεωρούν ορόσημο για το τέλος της σποράς και αρχή του χειμώνα. Άλλοι πάλι έλεγαν ιδιαίτερα στη Βόρειο Ελλάδα, πως έδυε η Πούλια την ημέρα της Παναγιάς κι όχι την 18η του ίδιου μήνα. Το κρύο γίνεται εντονότερο και για αυτόν πίστευαν πως ότι κι αν έσπερναν με τα την μέρα αυτήν θα αργούσε πολύ να βλαστήσει.

Στις 25 Νοεμβρίου είναι της Αγίας Αικατερίνης με την γνωστή παράδοση να βλέπει στον ύπνο της τον Χριστό να της φοράει δακτυλίδι και το πρωί να το βρίσκει στο χέρι της. Λόγω αυτού του περιστατικού , πιστεύουν πως τα ανύπαντρα κορίτσια πρέπει να στολίζουν την εικόνα της , την ημέρα της γιορτής της .Πάνε στην εκκλησιά από βραδύς άρτους με σφραγίδες. Ο παπάς θα δώσει σε κάθε κοπέλα μια σφραγίδα, ένα κομμάτι δηλαδή, από άρτο και αφού το βάλει κάτω από το μαξιλάρι της και πει και μια σειρά λόγων , τότε σίγουρα μετά από τρεις νύχτες θα ξέρει ποιος θα είναι ο μελλοντικός της σύντροφος.
Ο Άγιος Στυλιανός την επομένη στις 26 θεωρείται « Στύλος » προστασίας και υγείας ιδιαίτερα των άρρωστων παιδιών .
Την τελευταία μέρα του μήνα του Αγίου Αντρέα λένε πως το κρύο αντρειεύει και ο Άγιος αυξάνει τα σπαρτά. Κι είναι συνήθεια τούτη τη μέρα να κάνουν τηγανίτες κι όποιος δεν το κάνει θα τρυπήσει το τηγάνι του. Γι αυτό κι ο Άγιος λέγεται Τρυποτηγανάς ή Τρυποτηγανίτης.
«Πάλι σηκωθήκαμε νωρίς. Νοέμβρης μήνας κι έκανε κρύο πολύ. Ένας ήλιος αλλά με «σκληρά δόντια» είχε αρχίσει να κάνει την εμφάνισή του στον ουρανό. Ετοιμαζόμασταν από χθες, φορτώναμε το αυτοκίνητο με τα λιόπανα, τα σακιά, τις βέργες , το μεγάλο λαγήνι με το νερό, και το μικρό τραντζιστοράκι του μπαμπά. Πάντα το είχε μαζί του για να ακούει, έλεγε, τα νέα του κόσμου. Θα πηγαίναμε να βοηθήσουμε την Ασημένια μας, την αγαπημένη μας ελιά, να γεννήσει, να μαζέψουμε τον καρπό της. Πρωί πρωί λοιπόν ανεβήκαμε κι εμείς στην καρότσα του φορτηγού και χωρίς να λογαριάζουμε το κρύο, σκεπασμένοι με μια κουβέρτα, κινήσαμε για τον μεγάλο κάμπο. Σαν φτάσαμε στο λιόφυτο και την είδα, μου φάνηκε κουρασμένη αλλά με ένα αχνό χαμόγελο να ΄ναι σχεδόν τυλιγμένη. Τα κλαδιά της ήταν κατάφορα από μικρές ελίτσες και ένα σωρό είχαν πέσει κάτω στο χώμα. Δεν άντεχαν να μας περιμένουν. Στρώσαμε γρήγορα γρήγορα τα πανιά από κάτω της. Σαν ετοιμόγεννη γυναίκα έμοιαζε. Πήρα το καλάθι μου κι άρχισα να μαζεύω το καρπό που είχε πέσει γύρω της. Κάποια στιγμή ακούμπησα στον κορμό της και θαρρώ πως άκουσα από μέσα της μια φωνή να λέει :
«- Γρήγορα παιδιά μου, γρήγορα…»
Μαζί μας είχαν έρθει κι άλλοι εργάτες , γυναίκες κι άντρες κι όλοι άρχισαν να κτυπάνε τα κλαδιά της και ο πολύτιμος καρπός, σαν βροχή, άρχισε να πέφτει πάνω στα πανιά. Πίστευα πως ο πόνος που ένοιωθε, έμοιαζε με εκείνον της μάνας που μόλις δει το παιδί της να γεννιέται τα ξεχνά όλα…
Έτσι κι η Ασημένια μας μέσα σε λίγη ώρα , σαν να ψήλωσε κι αλάφρωσε. Ελάχιστες ελιές είχαν μείνει πάνω της, δώρο για τα πουλιά του χειμώνα, κι εκείνη όρθωνε το ανάστημα της ξανά, κουρασμένη μεν αλλά πολύ ευτυχισμένη. Τα΄ χε καταφέρει μια χαρά. Πάνω από δέκα τσουβάλια είχαμε μαζέψει μόνο από το δικό της δέντρο κι ήταν η ώρα για το κολατσιό μας. Καθίσαμε κάτω από τα κλαδιά της και φάγαμε ψωμί, ελιές , ντομάτα και φέτα. Την κοίταξα, της έκλεισα το μάτι συνωμοτικά, σαν να της έλεγα πως όλα πήγαν καλά και σε λίγο θα ξεκινούσαμε το παιχνίδι .Θα σκαρφαλώναμε πάνω της και χίλιες δυο περιπέτειες και ιστορίες θα ξεκινούσαν.
Εκείνη τη στιγμή φύσηξε ένα μικρό αεράκι και πήρε τη σκέψη μας, την ακούμπησε πάνω στα κλαδιά της, να νοιώσει , να καταλάβει …Κι εκείνη κούνησε τα κλαδιά της γεμάτη ζωντάνια πια… απαντώντας μας με αυτόν τον τρόπο πως ήταν πανέτοιμη για όλα …».*
Καλό μήνα!

Πηγές : Τα φθινοπωρινά, Δημ. Λουκάτος, εκδ. Φιλιππότη
Ελληνικές Γιορτές και έθιμα Λαϊκής Λατρείας, Γ.Α. Μέγα, εκδ. Εστία, 2012
*«Λόγια του αέρα», Συλλογή Διηγημάτων, Μπετεινάκη Ελένη, Ηράκλειο 2017
http://zhtunteanagnostes.blogs

18.10: Από σήμερα ανοίγει η λίστα εγγραφής στη εκδρομή της Λευκάδας. Παρακαλούμε μέχρι την επόμενη Παρασκευή όσοι ενδιαφέρονται να επικοινωνήσουν μαζί μας.

18.10: – Αγαπητοί φίλοι, η ετήσια συνεστίαση μας θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2019 το μεσημέρι, με είσοδο 20€.  Το ανακοινώνουμε πολύ νωρίς για ένα και μόνο λόγο. Για να φροντίσετε να βάλετε στην άκρη  τα 20€ ο καθένας, επειδή είναι τέλος του μήνα και μάλιστα αμέσως μετά τις γιορτές

18.10:  Αγαπητοί φίλοι, μετά από επικοινωνία που είχαμε με αρκετούς από σας και αρκετή διερεύνηση για ημερομηνίες και προορισμούς, καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι η μόνη εκδρομή που έχει πιθανότητες να πραγματοποιηθεί είναι αυτή της Λευκάδας με τα παρακάτω στοιχεία:
– Ξενοδοχείο ΛΕΥΚΑΣ μέσα στη πόλη της Λευκάδας.
– Ημερομηνίες 16, 17, 18 και 19 Νοεμβρίου.
– Αναχώρηση από πλατεία Κοτζιά Παρασκευή 16 Νοεμβρίου, 8:00.
– Διάρκεια 4 ημέρες, 3 νύκτες.
– Τιμή ανά άτομο σε 2κλινο ή 3κλινο 180€, με επιβάρυνση μονόκλινου + 60€.
– Προβλέπεται να επισκεφθούμε τα μέρη: Βόνιτσα, Πλαγιά, Λευκάδα, Μοναστήρι Παναγίας Φανερωμένης, Άγιο Νικήτα, Καρυά, Εγκλουβή, Σφακιώτες, Πόρτο Κατσίκι, Νυδρί, Καταρράκτες Νυδρίου, Μεγανήσι, Βασιλική κα.
– Στην τιμή συμπεριλαμβάνεται και ένα βραδινό φαγητό σε μπουφέ με γλέντι, μάλλον το Σάββατο το βράδυ.
– Στην τιμή δεν συμπεριλαμβάνονται εισιτήρια σε μουσεία και πορθμεία.
– Η εκδρομή είναι όλη οδική, εκτός της διαδρομής Νυδρί – Μεγανήσι που θα γίνει με καράβι F/B, περίπου 5€.
– Περισσότερες λεπτομέρειες αργότερα.

Η διαβούλευση για τις τρεις εναλλακτικές της χειμωνιάτικης εκδρομής συνεχίζεται. Η μεγαλύτερη δυσκολία υπάρχει στην ημερομηνία. Επειδή αρχίζει να διαφαίνεται ότι βολεύει τους περισσότερους το 2° ή το 3° σαββατοκύριακο του Νοεμβρίου, αν αυτό επαληθευτεί θα πρέπει να τρέξουμε πιο γρήγορα τις διαδικασίες. Δηλαδή την εγγραφή, για να δούμε αν θα συμπληρώσουμε τα 35 άτομα και στην συνέχεια την κατάθεση των χρημάτων στη ΕΤΕ, αν όλα πάνε καλά.
• 3ήμερη στο Καρπενήσι, κόστος 170€
• 4ήμερη στα Τρίκαλα, Μετέωρα, κόστος 230€
• 3ήμερη ή 4ήμερη στη Λευκάδα, Βόνιτσα, κόστος 150€ ή 170€
Χρειαζόμαστε όμως και την δικιά σας βοήθεια. Τηλεφωνείστε να μας πείτε τη γνώμη σας.

Υπέροχο τραγούδι με τον δικό μας Μιχάλη Πετσάκη

Ο «θείος από το Σικάγο» που έσωσε τον ΟΦΗ

Ο ομογενής επιχειρηματίας και χορηγός της ομάδας του Γιάννη Αντετοκούνμπο, Μιχάλης Μπούσης, έρχεται να επενδύσει στην κρητική ομάδα φιλοδοξώντας να την οδηγήσει σε μια νέα εποχή

Από χορηγός στους Μιλγουόκι Μπακς του Αντετοκούνμπο στην αγορά του ΟΦΗ. Ο ομογενής επιχειρηματίας από το Σικάγο, Μιχάλης Μπούσης, ιδιοκτήτης αλυσίδας σούπερ μάρκετ, με τεράστια οικονομική επιφάνεια και γόνος οικογένειας με πλούσιο φιλανθρωπικό έργο, γίνεται το νέο αφεντικό της ιστορικής κρητικής ομάδας φιλοδοξώντας να την οδηγήσει σε νέα εποχή.
Τέλη Αυγούστου, με τον ΟΦΗ να έχει επιστρέψει στη Super League, σκάει σαν βόμβα η είδηση στο Ηράκλειο ότι Ελληνας ομογενής επιχειρηματίας ενδιαφέρεται σοβαρά να αναμειχθεί με την ιδιοκτησία του συλλόγου. Το ευχάριστο νέο μεταφέρουν στους ανθρώπους της ομάδας οι Γιάννης και Γιώργος Σαμαράς μαζί με τον Ηλία Πουρσανίδη. Παρά τις αρχικές αμφιβολίες, αφού το ονοματεπώνυμο του Μιχάλη Μπούση δεν ήταν γνωστό, το έργο και η φήμη της οικογένειάς του στις ΗΠΑ μαρτυρούσαν τη σοβαρότητα της πρότασης.
Με κλειδί τη γνωριμία του με τον ποδοσφαιριστή Γιώργο Σαμαρά από την εποχή που ο διεθνής παίκτης συνέχισε την καριέρα του στις ΗΠΑ, ο ομογενής Μιχάλης Μπούσης πήρε τη μεγάλη απόφαση να επενδύσει στη χώρα καταγωγής του. Ηρθε στην Κρήτη, συνομίλησε και συμφώνησε να πάρει το πλειοψηφικό πακέτο μετοχών του ΟΦΗ ορίζοντας πλέον την τύχη της ιστορικής ομάδας, ενώ δηλώνει ενθουσιασμένος με τον κόσμος της. Ο νέος ισχυρός άνδρας των Κρητικών στην ολιγοήμερη επίσκεψή του στο Ηράκλειο ανάρτησε στον λογαριασμό του στα social media φωτογραφίες και βίντεο από τις εξέδρες του «Γεντί Κουλέ» από το ματς με τον ΠΑΟΚ.
Άνθρωποι του περιβάλλοντός του αναφέρουν στο «ΘΕΜΑ» ότι ο Μιχάλης Μπούσης ήθελε να δραστηριοποιηθεί επιχειρηματικά στην Ελλάδα και η απόκτηση της ομάδας ήταν μια ενδιαφέρουσα ευκαιρία. Εξάλλου, ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας όπως ο ίδιος γνωρίζει ότι η κάθε του επιχειρηματική κίνηση χρειάζεται μέθοδο και σωστό timing. Ιδιαίτερα οξυδερκής, ο ομογενής επιχειρηματίας διαχειρίζεται σήμερα την οικογενειακή αλυσίδα πολυκαταστημάτων Cermak Fresh Market, στην οποία ξεκίνησε να εργάζεται ως έφηβος, και διοικεί ένα σύνολο 15 καταστημάτων. Είναι παντρεμένος, έχει δύο γιους, ταξιδεύει συχνά στην Ελλάδα για διακοπές, λατρεύει τα μπουζούκια, τραγουδάει και διασκεδάζει αγκαλιά με τον Αντώνη Ρέμο. Όλη η οικογένεια αγαπάει τη χώρα και έχει πολλούς στενούς φίλους. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο γιος του Δημήτρης είχε συμπεριληφθεί στην προεπιλογή της Εθνικής Παίδων στο μπάσκετ το 2017, όταν αγωνιζόταν στο Deerfield High School, και ελπίζει κάποια στιγμή να καταφέρει να εκπροσωπήσει τη γαλανόλευκη.

Η ανεξάντλητη αγάπη για την Ελλάδα
O Mιχάλης Μπούσης είναι ο πρωτότοκος γιος του Δημήτρη και της Ελένης Μπούση και έχει τρία αδέλφια: τον Άγγελο, τον Γιώργο και τη Βικτόρια. Διαδέχτηκε τον πατέρα του στην οικογενειακή επιχείρηση, που πρόσφατα ξεπέρασε τα σύνορα του Ιλινόις επεκτείνοντας τις δραστηριότητές της στην Πολιτεία του Ουισκόνσιν και το Μιλγουόκι, στο οπoίο είναι χορηγός της ομάδας Mιλγουόκι Μπακς. Το κατάστημα των 5.500 τ.μ. είναι το πρώτο στην πόλη του Γιάννη Αντετοκούνμπο, με άλλο ένα να ανοίγει στα τέλη του 2017. Αυτή τη στιγμή οι πελάτες της αλυσίδας Cermak Fresh Market προέρχονται από Μεξικό, Πορτογαλία, Ιταλία, Πολωνία, Ρωσία και φυσικά από την Ελλάδα.
Η ιστορία της οικογένειας Μπούση παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς κρύβει πολλή αγάπη για την πατρίδα και πλούσιο φιλανθρωπικό έργο. Ο πατέρας του Δημήτρης Μπούσης γεννήθηκε το 1953 στην Προσύμνη του Νομού Αργολίδας, όπου πέρασε τα παιδικά του χρόνια μέχρι οι γονείς του να μεταναστεύουν στην Αμερική. Με τη μητέρα του, Ελένη, γνωρίστηκαν στο Λύκειο και ερωτεύτηκαν κεραυνοβόλα. Εκείνη ζούσε στο Σικάγο από 5 ετών όταν ο πατέρας της και η μητέρα της από την Αρκαδία αναζήτησαν στο Ιλινόις ένα καλύτερο μέλλον.
Χόρεψαν τον χορό του Ησαΐα στην Ελλάδα, παρουσία μόλις επτά ατόμων, καθώς οι γονείς δεν συμφωνούσαν με τον γάμο. Επέστρεψαν στο Σικάγο και απέκτησαν τέσσερα παιδιά. Ο Δημήτρης Μπούσης είχε σπουδάσει μηχανικός βιομηχανίας και το 1981 αποφάσισε να επιστρέψει στην Ελλάδα προκειμένου να εργαστεί στην Ολυμπιακή Αεροπορία. Έναν χρόνο αργότερα γύρισε στο Σικάγο και κατάφερε να χτίσει τη δική του αυτοκρατορία. Το 1986 συνεταιρίστηκε με έναν άλλο Έλληνα, τον Παντελή Τζοτζόλη, και άνοιξαν το πρώτο κατάστημα συνολικού εμβαδού 2.500 τ.μ. με την επωνυμία «Central Park Produce» στο Σέντραλ Παρκ.
Επτά χρόνια μετά άνοιξαν το δεύτερο κατάστημα και το ονόμασαν «Cermak Produce». Ακολούθησαν και άλλα σούπερ μάρκετ και έτσι δημιουργήθηκε μια αλυσίδα 15 καταστημάτων με την επωνυμία Cermak Fresh Market με τμήμα γαλακτοκομικών προϊόντων, αρτοποιείο, παντοπωλείο και είδη σπιτιού.

Πλούσιο φιλανθρωπικό έργο
Η αγάπη τους για την Ελλάδα, την Ομογένεια και την Εκκλησία τούς οδήγησαν στη φιλανθρωπία και το 2015 η Ελένη Μπούση ίδρυσε το Hippocratic Cancer Research Foundation, με σκοπό την ενίσχυση των ερευνών για τον καρκίνο. Η ίδια επίσης είναι ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος του Little City Foundation, ενός ιδρύματος που φιλοξενεί παιδιά με ειδικές ανάγκες και αναπηρία και λειτουργεί ως κέντρο αποκατάστασης με παραρτήματα σε αρκετές Πολιτείες για καλύτερη εξυπηρέτηση. Στις δράσεις της Ελένης Μπούση συγκαταλέγεται και το Greek American Nursing Home and Rehabilitation Center ή αλλιώς Ελληνικό Γηροκομείο, όπου βρίσκουν καταφύγιο πολλοί Έλληνες ηλικιωμένοι μετανάστες στην Αμερική, προσφέροντάς τους μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Όπως η ίδια ανέφερε σε συνέντευξή της στο «ΘΕΜΑ», «οι περισσότεροι από τους συνανθρώπους μας βρίσκουν στέγη στα ιδρύματα. Οι ιστορίες του καθενός, ο πόνος που κρύβουν μέσα τους, οι συνθήκες που έζησαν, εκτός από ένα μάθημα ζωής που σου δίνουν, σε συγκινούν και σε ωθούν να τους προσφέρεις τα μέγιστα. Είναι πραγματικά θλιβερό να σκεφτόμαστε μόνο το ‘‘εγώ’’ και όχι το ‘‘εμείς’’. Λατρεύω όλα τα παιδιά μας και όλους τους ηλικιωμένους». Ωστόσο το ανθρωπιστικό έργο της οικογένειας Μπούση δεν περιορίστηκε στην αμερικανική ήπειρο. Μαζί με τον σύζυγό της δημιούργησαν στην Αφρική, και συγκεκριμένα στην Κακαμέγκα, ένα ίδρυμα για ορφανά και άρρωστα παιδιά. «Άκουγα συνεχώς για τους θανάτους, τις αρρώστιες, την πείνα, την εξαθλίωση των ανθρώπων στην Αφρική. Δεν μπορούσα να μείνω με σταυρωμένα τα χέρια. Φτιάξαμε έναν ξενώνα για την προστασία των παιδιών», ανέφερε στο «ΘΕΜΑ».

Έλληνες επώνυμοι στο πλευρό της

Η Ελένη Μπούση διατηρεί φιλικές σχέσεις με πολλούς Έλληνες της showbiz, όπως η Άννα Βίσση και ο Αντώνης Ρέμος, οι οποίοι στηρίζουν το φιλανθρωπικό της έργο. Με πολλή αγάπη μιλάει και για την κουμπάρα της Γωγώ Μαστροκώστα, με την οποία η σχέση τους δυνάμωσε μετά την περιπέτεια της υγείας της παρουσιάστριας. «Τη Γωγώ μού τη γνώρισε ο γιος μου. Τη συνάντησε όταν σπούδαζε και έκανε modeling στο Παρίσι. Έγιναν φίλοι και ξεκίνησαν να κάνουν παρέα. Ήρθε στο Σικάγο, τη φιλοξένησα στο σπίτι μου και χαίρομαι που μπόρεσα να τη βοηθήσω. Πέρασε μια μεγάλη περιπέτεια με την υγεία της», δήλωσε στο «ΘΕΜΑ».
Πηγή protothema.gr

Ένα απαγορευμένο ντοκιμαντέρ από τη Φίνος Φιλμ (επίκαιρα) . Όσοι το δουν θα καταλάβουν ..
Το πρωινό της 12ης Οκτωβρίου 1944, ένα άγημα Γερμανών στρατιωτών κατέθεσε στεφάνι στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, παρουσία του Δημάρχου Αθηναίων και λίγων επισήμων.

Μετά από τρεισήμισι χρόνια Κατοχής, οι Γερμανοί έφευγαν από την Αθήνα, αφήνοντας πίσω τους μια κατεστραμμένη πόλη: 40 – 45.000 νεκροί από πείνα, τουλάχιστον 1.800 εκτελεσμένοι και 2.000 περίπου νεκροί από τις εμφύλιες συγκρούσεις που συστηματικά οι κατακτητές υποδαύλιζαν.
Αυτούς χθες στο πρόσωπο του προέδρου της Γερμανίας Στανμάιερ βράβευσε το πολιτικό προσωπικό της χώρας …

Στην αρχαιότερη αναφορά του ονόματος της Ιερουσαλήμ, αναφέρονται δυο ελληνικά ονόματα:  Αινείας και Δαίδαλος…

Του Γιώργου Λεκάκη

Ένα συναρπαστικό εύρημα από την Ιερουσαλήμ παρουσιάσθηκε για πρώτη φορά την Τρίτη, 9 Οκτωβρίου 2018 κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου της Υπ. Αρχαιοτήτων του Ισραήλ και του Ισραηλινού Μουσείου: Πρόκειται για μια μοναδική πέτρινη επιγραφή, που χρονολογείται στον 1ο αιώνα, γύρω από τη βασιλεία του Ηρώδη του Μεγάλου, αναφέροντας την λέξη «Ιερουσαλήμ», αραμαϊκή επιγραφή, γραμμένη με εβραϊκά γράμματα και χρησιμοποιώντας την σημερινή ορθογραφία!
(σ.σ.: Θυμίζω ότι τα αραμαϊκά είναι διάλεκτος της ελληνικής).

Η επιγραφή βρέθηκε τον περασμένο χειμώνα, κατά την διάρκεια σωστικής ανασκαφής του Danit Levy (IAA), πριν από την κατασκευή ενός νέου δρόμου. Βρέθηκαν τα θεμέλια μιας ρωμαϊκών χρόνων οικοδομής, τα οποία στηρίζονταν από στήλες. Αλλά η πιο σημαντική ανακάλυψη ήταν ένα πέτρινο τμήμα στήλης, που επαναχρησιμοποιήθηκε στην ρωμαϊκή οικοδομή.
Η επιγραφή αναφέρει:

Ανανίας (< Αινείας) γιος του Δόδαλου από την Ιερουσαλήμ

Ο καθηγητής Ido Bruno, διευθυντής του Ισραηλινού Μουσείου, δήλωσε: «Αυτή η επιγραφή θα είναι αναγνώσιμη σε κάθε παιδί που μπορεί να διαβάσει και να χρησιμοποιεί τα ίδια γράμματα, που χρησιμοποιούνταν πριν από δύο χιλιετίες. Σημαντικές ανακαλύψεις, μας μαθαίνουν για τους αρχαίους πολιτισμούς, που αναπτύχθηκαν στο Ισραήλ για γενεές»…
Ο δρ. Yuval Baruch, αρχαιολόγος του Υπ. Ισραηλινών Αρχαιοτήτων της Ιερουσαλήμ και ο καθηγητής Ronny Reich του Πανεπιστημίου της Χάιφα, που διαβάζουν και μελέτησαν την επιγραφή, σημειώνουν ότι οι επιγραφές της εποχής αυτής, που αναφέρονται στην Ιερουσαλήμ είναι αρκετά σπάνιες. Η ορθογραφία αυτή είναι γνωστή μόνο σε μια άλλη περίπτωση».
Σύμφωνα με τον Dudy Mevorach, αρχηγό της αρχαιολογίας στο Ισραηλινό Μουσείο, «το αρχαιολογικό πλαίσιο της επιγραφής δεν μας επιτρέπει να προσδιορίσουμε πού ήταν αρχικά τοποθετημένη, ή ποιος ήταν ο Ανανίας, του Δόδαλου, αλλά είναι πιθανό ότι ήταν καλλιτέχνης – αγγειοπλάστης, γιος ενός επίσης καλλιτέχνη-αγγειοπλάστη», και προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα… ξαφνικά αδικαιολόγητα, είπε: «καλλιτέχνης που… υιοθέτησε(!!!) ένα όνομα από την… ελληνική Μυθολογία, τον Δαίδαλο, τον περίφημο καλλιτέχνη. Είναι ενδιαφέρον ότι αποφάσισε να προσθέσει την προέλευσή του από την κοντινή Ιερουσαλήμ στο οικογενειακό του όνομα»!!!, πρόσθεσε με καλπάζουσα φαντασία…
Στην περιοχή Binyanei Ha’Uma, όπου ανακαλύφθηκε το μοναδικό εύρημα, διεξάγονται ανασκαφές για πολλά χρόνια. Πιο πρόσφατα από τους Danit Levy και τον δρ. Ron Be’eri, του Υπ. Ισραηλινών Αρχαιοτήτων. Απεκαλύφθη η μεγαλύτερη αρχαία μονάδα παραγωγής κεραμικής στην περιοχή της Ιερουσαλήμ! Επί Ηρώδη, η παραγωγή επικεντρώθηκε στην κατασκευή μαγειρικών σκευών. Βρέθηκαν καμίνια, δεξαμενές για την προετοιμασία πηλού, γύψινες δεξαμενές νερού, τελετουργικά λουτρά και χώροι εργασίας για την ξήρανση και την αποθήκευση των αγγείων. Παράλληλα με την περιοχή όπου παρήγετο η αγγειοπλαστική, αναπτύχθηκε και ένα μικρό χωριό, του οποίου η οικονομία βασιζόταν στην παραγωγή κεραμικής. Τα αγγεία πωλούνταν σε μεγάλες ποσότητες στον πληθυσμό της Ιερουσαλήμ και τα περίχωρά της.
Μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ (70 μ.Χ.), τα εργαστήρια των αγγειοπλαστών συνέχισαν τις δραστηριότητές τους σε μικρή κλίμακα, μέχρι τις αρχές του 2ου αι. μ.Χ., όταν η 10η Λεγεώνα της Ρώμης εγκαταστάθηκε στην περιοχή. Νέα μαζική παραγωγή κεραμικών οικοδομικών υλικών, τούβλα και σωλήνες, επιτραπέζια σκεύη, μαγειρικά σκεύη και δοχεία αποθήκευσης, χαρακτηριστικά του ρωμαϊκού στρατού.
Εκτός από την μοναδική επιγραφή, δύο επί πλέον ευρήματα θα εμφανισθούν στο Μουσείο του Ισραήλ, από αύριο:

Το πρώτο είναι μια ελληνική επιγραφή του 6ου αιώνα μ.Χ., που έκειτο κοντά στην Πύλη της Δαμασκού, η οποία μνημονεύει την κατασκευή ενός δημόσιου κτηρίου στην Ιερουσαλήμ – πιθανόν ενός ξενώνα – από τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό και έναν ηγούμενο, με το όνομα Κωνσταντίνος. Και μια άλλη επιγραφή, που μνημονεύει την κατασκευή της μεγάλης Νέας Εκκλησίας, που βρέθηκε στις ανασκαφές της εβραϊκής συνοικίας, στην δεκαετία του 1970 (είχε ήδη προβληθεί στο Ισραηλινό Μουσείο). Και οι δύο μαρτυρούν την ανάπτυξη της πόλεως στα βυζαντινά χρόνια, πριν από περίπου 1.500 χρόνια, από την Βυζαντινή Αυτοκρατορία.
Εκτός από τα προαναφερθέντα ευρήματα, θα εμφανισθεί και ένα φέρετρο του 1ου αιώνα π.Χ., με την εβραϊκή επιγραφή «ο γιος του αρχιερέα»!

ΠΗΓΕΣ: Danit Levy, Υπ. Αρχαιοτήτων του Ισραήλ, 9 Οκτωβρίου 2018.

Γνωρίστε την Καλή Συκιά και τη ΘΥΣΙΑ της. Γράφει ο Μανώλης Σπανάκης.

Η Καλή Συκιά είναι ένα μικρό-γραφικό χωριό στον ορεινό νότο του Ρεθύμνου, και συγκεκριμένα, στο Δήμο Αγίου Βασιλείου. Έμελλε να την γνωρίσω υπό συνθήκες αφόρητης συναισθηματικής φόρτισης, με αφορμή τις εκδηλώσεις για τα 75 χρόνια από το ολοκαύτωμά της από τα Γερμανικά στρατεύματα κατοχής, σε συνεργασία με ντόπιους προδότες!
Στις 6 Οκτωβρίου 1943, γράφτηκε ακόμη μια μαύρη σελίδα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Οκτώ γυναίκες από την Καλή Συκιά, κι ανάμεσά τους μια έγκυος 8 μηνών, αλλά κι ακόμη άλλες τέσσερις γυναίκες από το γειτονικό Ροδάκινο κι ένας άνδρας, ρίχνονται ζωντανοί στην πυρά!!! Οι Σουμπερίτες, το γνωστό τάγμα θανάτου, φτάνουν στο χωριό διψασμένοι για αίμα! Ο διαβόητος αρχιεγκληματίας Σούμπερτ είχε καλά εκπαιδεύσει τα λυκόσκυλά του, να ξεσκίζουν ανθρώπινες σάρκες, δίχως οίκτο, δίχως έλεος. Την αποφράδα εκείνη ημέρα, εισήλθαν στα σπίτια των κατοίκων σαν λυσσασμένοι λύκοι. Οι άνδρες των σπιτιών βρίσκονταν στο βουνό, αντιστεκόμενοι στον κατακτητή και, οι άνανδροι κατακτητές, ζητούσαν από τις γυναίκες να συνεργαστούν μαζί τους καταδίδοντας τους άνδρες τους. Οι Ζαλογγίτισσες της Κρήτης, προτίμησαν το θάνατο, από την προδοσία. Προτίμησαν την πυρά από την ατιμωτική πράξη της προδοσίας. Οι Αλεμανοί αιμοσταγείς εγκληματίες, και δυστυχώς, όπως προελέχθη έχοντας στην παρέα τους ντόπιους προδότες, έβαλαν φωτιά στα σπίτια τους και τις έκαψαν ζωντανές! Η φρίκη στην κορύφωσή της! Ποιος καθηγητής Ρίχτερ να βρει τη δύναμη να περιγράψει το ανθρώπινο δράμα, που πάντα έχει δύο όψεις: Από τη μια οι ηρωίδες γυναίκες, οι αδούλωτες και ασυμβίβαστες Κρητικοπούλες, που εγνώριζαν καλά της «γιόστρας το παιγνίδι». Από την άλλη, τα πεινασμένα «τσακάλια», τα ανθρωπόμορφα τέρατα που είχαν στρατευτεί στο τάγμα θανάτου του αιμοσταγούς Σούμπερτ. Το δίλημμα δεδομένο και γνωστό: Ή συνεργάζεσαι και προδίδεις ή εκτελείσαι άνανδρα και πάντως, με τρόπο προσβλητικό για τον ανθρώπινο πολιτισμό… εκτελώντας ανυπεράσπιστους ανθρώπους.
Αυτά συνέβησαν 75 χρόνια πριν… Η Ελληνική Πολιτεία, κώφευε μέχρι προχθές στις ικεσίες και τα παρακαλετά των κατοίκων της Καλής Συκιάς, που με πλήθος ιστορικών στοιχείων τεκμηρίωναν την τραγωδία των μανάδων τους και αρνιόταν να πράξει το χρέος της, που δεν ήταν άλλο από το να χαρακτηριστεί το χωριό μαρτυρικό!!! Δυστυχώς, έπρεπε να παρέλθουν 75 ολόκληρα χρόνια, και επιτέλους! η πολιτεία, έπραξε το αυτονοήτως αυτονόητο, χαρακτηρίζοντας την Καλή Συκιά Μαρτυρικό χωριό!
Χθες Σάββατο, 6 Οκτωβρίου 2018, στο Σούλι της Κρήτης, με πρωτοβουλία του δραστήριου Πολιτιστικού Συλλόγου του χωριού «ο Τσιλίβδικας», τελέστηκε αρχιερατικό μνημόσυνο στη μνήμη των ηρωίδων αυτών, που επαναλαμβάνω προτίμησαν να καούν ζωντανές, από το να προδώσουν τους συγχωριανούς των. Κεντρικός ομιλητής, ο κ. Αριστομένης Συγγελάκης, συγγραματέας του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης Γερμανικών Αποζημιώσεων, ο οποίος ιστόρησε τον ηρωισμό των ανυπότακτων ηρωίδων, καλώντας τους παρευρισκόμενους, πολλοί από τους οποίους ήταν εκπρόσωποι μαρτυρικών χωριών της Κρήτης, να εναντιωθούν και να ματαιώσουν την προγραμματισμένη Γερμανο-ελληνική (Ελληνογερμανική, αν προτιμάτε) συνέλευση που έχει προγραμματιστεί να γίνει τον ερχόμενο Νοέμβριο στη Χερσόνησο Ηρακλείου. Αξίζει να αναφερθεί ότι, όπως προελέχθη, παρέστησαν εκπρόσωποι μαρτυρικών περιοχών κι ανάμεσά τους ο πρόεδρος της Ένωσης Θυμάτων Ολοκαυτώματος Δήμου Βιάννου κ. Αριστομένης Α. Συγγελάκης, του Σωκαρά, των Σακτουρίων, της Κανδάνου, του Δήμου Φαιστού, του Σάρχου, της Δαμάστας, του Καλλικράτη, των Δαμανίων, Βοριζίων, Κρύας Βρύσης κ.α.
Τόσο οι εκπρόσωποι των μαρτυρικών πόλεων, όσο και οι παριστάμενοι παράγοντες, ψήφισαν ομόφωνα το ψήφισμα που ανάμεσα στα άλλα ενδιαφέροντα, εμπεριέχεται και η απόφαση της με κάθε τρόπο εμπόδισης και ματαίωσης της διεξαγωγής της Ελληνογερμανικής συνέλευσης της Χερσονήσου.

Επειδή αρκετοί ενδιαφέρθηκαν την ημέρα του μνημόσυνου από που προμηθευτήκαμε τα υπέροχα εδέσματα που προσφέρθηκαν, τους πληροφορούμε ότι διατίθενται στο κατάστημα του συνεπαρχιώτη μας Εμμ. Ζαχαράκη από το Καλάμι:
• ΖΑΧΑΡΑΚΗΣ ΠΑΝΤΟΠΩΛΕΙΟ, ΚΑΙ ΔΙΑΝΟΜΕΣ ΚΑΤΟΠΙΝ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑΣ
• ΔΙΟΝΥΣΟΥ 4 ΧΑΛΑΝΔΡΙ
• 210 321 8989 & 694 263 4420

Σεβαστοί πατέρες. Συντοπίτισσες και συντοπίτες. Φίλες και φίλοι

Το χρέος της μνήμης και ο σεβασμός στους προγόνους φέρνει όλους μας εδώ σε ένα λιτό προσκύνημα, σε μια οφειλόμενη απόδοση τιμής σε ανθρώπους που η ιστορία όρισε να ανυψωθούν σε ήρωες. Ο Καζαντζάκης λέει ότι για τον ελεύθερο άνθρωπο δεν υπάρχει διαφυγή από την ευθύνη. Οι πεσόντες που τιμούμε σήμερα μας δίδαξαν τι θα πει ελευθερία. Θα ήμασταν αχάριστοι και επιλήσμονες αν δεν αναλαμβάναμε την ευθύνη της ανάδειξης της θυσίας τους με εκδηλώσεις και επιτάφιους λόγους, που μπορεί, βέβαια, να υπολείπονται σε αξία σε σχέση με τις πράξεις τους, είναι, όμως, συμπλήρωμα τους στην μακραίωνη ελληνική παράδοση. Όσο κι αν είναι λοιπόν οι επέτειοι και τα μνημόσυνα τυπικοί και επαναλαμβανόμενοι θεσμοί, από την εποχή του Θουκυδίδη και του Περικλή καθιερώθηκαν με την επίγνωση ότι ο χρόνος είναι σκληρός με τη μνήμη και ότι όσοι ζούμε και αγαπάμε τον τόπο μας έχουμε χρέος να υπενθυμίζουμε την ιστορία του και να παραδειγματίζουμε μεσω αυτής τα παιδιά μας. Θα τιμούμε, λοιπόν, το ολοκαύτωμα της επαρχίας Βιάννου και των χωριών της Δ. Ιεράπετρας, όσο αναπνέουμε και όσο υπάρχει έστω και ένας Βιαννίτης σ’ αυτόν τον κόσμο.

Η επαρχία Βιάννου είναι μικρός τόπος για να γεννήσει τόσους ήρωες. Όμως αυτό το μικρό κομμάτι της Κρήτης συγκέντρωσε τόσες αρετές και αξίες, τέτοιο πολιτισμό και πνεύμα αυτονομίας που το ανέδειξαν σε εθνικό σύμβολο θυσίας και ελευθερίας, ικανό να σταθεί δίπλα στις κορυφές της ελληνικής ιστορίας από την αρχαιότητα ως σήμερα.
Τα γεγονότα, που συνθέτουν το χρονικό του ολοκαυτώματος, είναι γνωστά σ’ όσους κάθε χρόνο δίνουν το παρόν στο μνημόσυνο του «Διαβάτη». Είναι αναγκαία, ωστόσο, η συνοπτική αναφορά τους, αφού, έστω και ένας άνθρωπος να μην τα έχει ακούσει ή να του διαφεύγει η ουσία τους, πρέπει να αφομοιωθούν ως θεμελιώδη στοιχεία της πατριωτικής συνείδησης.
Στις 29 Μαίου του 1941, ο Στρατηγός Λιναρδάκης (υπεύθυνος των στρατιωτικών μονάδων του Ηρακλείου) συγκέντρωσε τους αξιωματικούς και τα υπολείμματα του στρατού στα Πεζά για τη συνθηκολόγηση μετά τη μάχη της Κρήτης. Εκεί βρισκόταν και ο Έφεδρος Αξιωματικός σε πολεμική διαθεσιμότητα Αλέξανδρος Ραφτόπουλος από την Βιάννο που είχε επιστρατευτεί για την οργάνωση της πολιτοφυλακής. Αυτός και 10 ακόμη νεαροί αξιωματατικοί δηλώνουν στο έκπληκτο Γερμανό αξιωματικό ότι δεν παραδίδουν τα όπλα τους και θα συνεχίσουν τον Αγώνα.
Την ίδια μέρα εκεί στα Πεζά δημιουργείται ο πρώτος αντιστασιακός πυρήνας στην Κρήτη και οι 11 Κρήτες αξιωματικοί ανέλαβαν να συνεχίσουν τις επαφές τους για το συντονισμό της αντίστασης στην Κρήτη και τη στήριξη του λαού και των Συμμαχικών στρατευμάτων που δεν είχαν καταφέρει να φύγουν. Ο Ραφτόπουλος πηγαίνει στη Βιάννο και με ανθρώπους που εμπιστευόταν δημιουργεί πυρήνες σε όλα τα χωριά της, στη Βιάννο με τον Ιλαρχο Ραπτάκη, το Νίκο Κατσαράκη και τον Αγαμέμνωνα, Στον Αγ. Βασίλειο με τον ιατρό Νικόλαο Κονδυλάκη και τον αδελφό του Δημήτρη, δικηγόρο, στον Βαχό, με τον Ηρακλή Πνευματικάκη και τον Γιάννη Αγγελάκη, στα Αμιρά με τον Γιάννη Ραπτάκη και το Ν. Χαλκιαδάκη και στη Σύμη με το Μανώλη Φραγκάκη, δικηγόρο. Αργότερα στις 3. 8.1941 σε συνάντηση στους Φιλίππους υπογράφηκε το πρωτόκολλο για την ίδρυση της 1ης αντιστασιακής οργάνωσης της Κρήτης ΚΕΕΕ (Κεντρική Εθνική Επαναστατική Επιτροπή) και καθορίστηκαν οι στόχοι της και εκλέχθηκε και τυπικά αρχηγός της ο Αλέξανδρος Ραφτόπουλος με συνεργάτη και βοηθό τον κτηνίατρο Σταματουλάκη από την Κάτω Βιάννο.
Παρά τη σύλληψη του Ραφτόπουλου από τους Γερμανούς και την εκτέλεσή του στην Αγυιά Χανίων, στα Λασιθιώτικα βουνά, στα τέλη του 1942, πάνω από τα χωριά της επαρχίας Βιάννου και τα γειτονικά της Ιεράπετρας, έχει ισχυροποιηθεί το αντάρτικο της περιοχής με τους κυνηγημένους, από τους Γερμανούς, Κρητικούς από όλη την Ανατολική Κρήτη. Το αντάρτικο αυτό σώμα αργότερα εξελίχθηκε στη σημαντικότερη αντιστασιακή δύναμη της Κρήτης, καθώς εφοδιαζόταν και τρεφόταν από το ντόπιο πληθυσμό.
Τον Αύγουστο του 1943 οι Γερμανοί εγκατέστησαν ένα φυλάκιο από τρεις στρατιώτες στο χωριό Κάτω Σύμη, στους πρόποδες των Λασιθιώτικων βουνών, στο δρόμο που συνέδεε τα χωριά της επαρχίας Βιάννου με τα αορείτικα λημέρια των ανταρτών.
Στις 8 Σεπτεμβρίου 1943 διαδόθηκε δήθεν ότι οι Άγγλοι θα έκαναν απόβαση στην Κρήτη και συγκεκριμένα στα νότια παράλια του νομού Ηρακλείου.
Τη νύχτα της 9ης προς τη 10η Σεπτεμβρίου 1943 δύο από τους τρεις στρατιώτες του γερμανικού φυλακίου της Σύμης σκοτώθηκαν από αντάρτες του καπετάνιου Μανώλη Μπαντουβά.
Μετά από αυτήν την πράξη, μεγάλη δύναμη γερμανικού στρατού συγκεντρώθηκε στην Άνω Βιάννο και στις 12 Σεπτεμβρίου ένα μέρος από αυτόν προχώρησε ανατολικά με κατεύθυνση προς την Κάτω Σύμη με είκοσι περίπου ντόπιους ομήρους. Οι αντάρτες ειδοποιήθηκαν αμέσως για τις κινήσεις των Γερμανών. Τέσσερις ομάδες, έπιασαν κατάλληλες θέσεις στην Κάτω Σύμη και στα υψώματα που βρίσκονται στην ανατολική και δυτική πλευρά της κοιλάδας, όπου και χτύπησαν ξαφνικά τους Γερμανούς.
Οι Γερμανοί αιφνιδιάστηκαν, καθώς σκοτώθηκαν αρκετοί με το πρώτο χτύπημα, και άφησαν τους ομήρους, που τους ξέφυγαν, οι οποίοι ενώθηκαν με τους αντάρτες. Η μάχη γενικεύτηκε στην περιοχή μεταξύ Σύμης και Πεύκου και κράτησε ως αργά, οπότε οι αντάρτες αποσύρθηκαν στο βουνό με απώλειες έναν μόνο νεκρό. Θεωρείται η πιο σκληρή μάχη που δόθηκε απέναντι σε οργανωμένο γερμανικό στράτευμα, κατά τη διάρκεια της κρητικής αντίστασης.
Δυστυχώς, μόνο ο ντόπιος και άοπλος πληθυσμός θα πληρώσει το βαρύ τίμημα.
Οι Γερμανοί, μετά από τη μάχη, αφού σκότωσαν όσους άντρες βρήκαν στην Κάτω Σύμη και στον Πεύκο, στις 14 Σεπτέμβρη 1943, ημέρα Τρίτη, έβαλαν φωτιά στα δύο αυτά χωριά και συγχρόνως, κυκλώνοντας τα χωριά της επαρχίας Βαχό, Αμιρά, Κεφαλοβρύσι, Κρεβατά και Αγιο Βασίλειο, σκότωσαν όλους τους άντρες που βρήκαν. Οι εντολές ήταν, άλλωστε σαφείς: Ο Γερμανός στρατηγός, Δ/της Φρουρίου Κρήτης, Μίλερ, σε διαταγή του προς τις στρατιωτικές δυνάμεις που εστάλησαν στη Βιάννο αναφέρει: «Καταστρέψετε την επαρχία Βιάννου, εκτελέσετε πάραυτα, χωρίς διαδικασία, τους άρρενες που είναι πάνω από 16 ετών και όλους όσοι συλλαμβάνονται στην ύπαιθρο ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας». Κάποιοι φεύγουν, οι πολλοί, όμως, παραμένουν και εκτελούνται. Στα ξημερώματα της 14ης Σεπτεμβρίου, άρχισαν οι ομαδικές εκτελέσεις σε όλα τα χωριά. Το χωριό Αμιρά υπέστη τη μέγιστη ανθρωπιστική καταστροφή: στη θέση Μελιανά εκτελέστηκαν 114 άντρες. Μικρότερος, αλλά σημαντικός ήταν ο αριθμός αυτών που εκτελέστηκαν και στα άλλα χωριά της Βιάννου και της Ιεράπετρας.
Μετά τις εκτελέσεις μέσα στα χωριά, οι Γερμανοί άρχισαν την εκκαθάριση όλης της περιοχής σε πλάτος πέντε χιλιομέτρων από την παραλία, που κηρύχτηκε “νεκρή ζώνη” και σκότωναν σ’ αυτήν χωρίς καμία διάκριση όσους βρίσκανε, άντρες, γυναίκες, ακόμα και μικρά παιδιά.
Οι εκτελεσθέντες από τα παραπάνω χωριά της Βιάννου και της Ιεράπετρας, από 14 μέχρι 16 Σεπτέμβρη του 1943, είναι 401. Κι αν προσθέσουμε σ’ αυτούς, όσους εκτελέστηκαν σε άλλες ημερομηνίες ή άλλες περιοχές στη διάρκεια της Κατοχής, οι νεκροί της επαρχίας Βιάννου και του δυτικού διαμερίσματος της επαρχίας Ιεράπετρας φτάνουν τους 461.
Στις 30 Σεπτεμβρίου διατάχθηκε από τους Γερμανούς να εκκενωθούν τα χωριά Κεφαλοβρύσι, Κρεβατάς, Πεύκος, Σύμη, Καλάμι και Συκολόγος της επαρχίας Βιάννου σε πέντε μέρες. Και από τις 14 Οκτωβρίου, ένα μήνα δηλαδή μετά τις ομαδικές εκτελέσεις, ειδικά συνεργεία Γερμανών άρχισαν να κατεδαφίζουν με δυναμίτες και να πυρπολούν τα χωριά αυτά, που είχαν εκκενωθεί, και η περιοχή τους κηρύχθηκε “νεκρή ζώνη”. Το ίδιο έγινε και στα χωριά της Ιεράπετρας, Μύρτος, Γδόχια, Μουρνιές και στον οικισμό “Καημένου” της Ρίζας, που λεηλατήθηκαν και πυρπολήθηκαν
Στις 17 του Σεπτέμβρη οι ομαδικές εκτελέσεις σταμάτησαν, μετά και από παρεμβάσεις του Ερυθρού Σταυρού, ενώ στο Γυμνάσιο της Άνω Βιάννου ήταν εκατοντάδες αιχμάλωτοι προς εκτέλεση, οι οποίοι διασώθηκαν την τελευταία στιγμή.
Οι διασωθέντες, οι μαυροφορεμένες χήρες, τα ορφανά βίωσαν ανείπωτα βάσανα και ταλαιπωρίες για την επιβίωσή τους σε έναν ερειπωμένο και καταληστευμένο από τους Γερμανούς ναζιστές τόπο, χωρίς να απωλέσουν ούτε για μια στιγμή την αξιοπρέπεια τους. Θα θυμίσω ότι ο Καζαντζάκης, ως μέλος της επιτροπής καταγραφής ωμοτήτων, κατά την παραμονή του στη Βιάννο και τις επισκέψεις του στα μαρτυρικά χωριά της παρατηρεί για τους χαροκαμένους κατοίκους, κυρίως τις χήρες βιαννίτισσες, ότι περίμενε να δει χέρια απλωμένα και εκκλήσεις για βοήθεια και, αντιθέτως, συνάντησε αξιοπρέπεια και σεβασμό.
Ολοκληρώνοντας, ελπίζω τα λόγια να μη βλάψουν την αλήθεια των ηρώων και των πράξεων τους, όπως έγινε και γίνεται κατά σύστημα τις τελευταίες δεκαετίες στον τόπο μας: η σφαγή του πληθυσμού της Βιάννου δεν προσφέρεται για πολιτική εκμετάλλευση και ανούσια ρητορική. Όλοι γνωρίζουμε ότι μπορούσε και έπρεπε να αποτραπεί, αλλά μάταιη δεν ήταν στον ρου της ιστορίας ενός λαού που δίδαξε την ανθρωπότητα ελευθερία στη ζωή και τον θάνατο. Οι πεσόντες του ολοκαυτώματος της Βιάννου, στην πρόκληση της ιστορικής συγκυρίας και του ύψιστου χρέους, απάντησαν ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ, στον Μίλερ και στον κάθε μεταγενέστερο ή σημερινό θαυμαστή του πως ΟΧΙ δε θα την αφανίσει τη Βιάννο και την κάθε Βιάννο, διαχρονικό σύμβολο ανθρώπινου αγώνα, με όλο το αξιακό, δημοκρατικό και ιστορικό περιεχόμενό της.

Θα ακούγεται εις τους αιώνες των αιώνων

Αδέρφια, σαν θα πάτε στης Βιάννου τα χωριά,
μνήματα μην πατάτε, μην πάρουνε φωθιά.

Στο πνεύμα των ημερών, γράφει ο Στέλιος Μπαρμπαγαδάκης στο f/b:

Το βράδυ της 29ης Μαίου του 1941, ο Στρατηγός Λιναρδάκης (υπεύθυνος των στρατιωτικών μονάδων του Ηρακλείου) συγκέντρωσε τους αξιωματικούς και τα υπολείμματα του στρατού στα Πεζά για τη συνθηκολόγηση. Εκεί βρισκόταν και ο Έφεδρος Αξιωματικός σε πολεμική διαθεσιμότητα Αλέξανδρος Ραφτόπουλος από την Βιάννο που είχε επιστρατευτεί για την οργάνωση της πολιτοφυλακής. Έντεκα νεαροί αξιωματικοί με επικεφαλής τον έφεδρο Ανθυπολοχαγό Αντώνη Φάκαρο δηλώνουν στο έκπληκτο Γερμανό αξιωματικό ότι δεν παραδίδουν τα όπλα τους και θα συνεχίσουν τον Αγώνα.

Την ίδια μέρα εκεί στα Πεζά γίνεται η γνωριμία των Ραφτόπουλο με τον Φάκαρο και τον Φωκέα και δημιουργείται ο πρώτος αντιστασιακός πυρήνας και ανέλαβαν να συνεχίσουν τις επαφές τους για το συντονισμό της αντίστασης στην Κρήτη και την στήριξη του λαού και των Συμμαχικών στρατευμάτων που δεν είχαν καταφέρει να φύγουν. Ο Φάκαρος πήγε στον Τσούτσουρα, και με τη βοήθεια του Γιάννη Κεφαλάκη από τον Αγ. Βασίλειο και του έφεδρου Ανθυπολοχαγού Κουτεντάκη από τα Καστελιανά, δημιούργησε το κρησφύγετο της ομάδας σε μια σπηλιά δυτικά στον Τσούτσουρα. Ο Φωκέας πήγε στα Χανιά που είχε γνωστούς, και ο Ραφτόπουλος στη Βιάννο. Εκεί με ανθρώπους που εμπιστευόταν δημιουργούν πυρήνες σε όλα τα χωριά της.  Ενδεικτικά, στη Βιάννο με τον Ιλαρχο Ραπτάκη, το Νίκο Κατσαράκη και τον Αγαμέμνωνα. Στον Αγ. Βασίλειο με τον ιατρό Νικόλαο Κονδυλάκη (Κοντύλα) και τον αδελφό του Δημήτρη Κονδυλάκη δικηγόρο. Ο πατέρας μου μυήθηκε στη συνέχεια από το Ν. Κονδυλάκη να είναι σύνδεσμος με τον Τσούτσουρα λόγω των συγγενικών σχέσεων που είχε στο Μαριδάκι. Στον Βαχό, με τον Ηρακλή Πνευματικάκη και τον Γιάννη Αγγελάκη, στα Αμιρά με τον Γιάννη Ραπτάκη και το Ν. Χαλκιαδάκη και στη Σύμη με το Μανώλη Φραγκάκη δικηγόρο. Αργότερα στις 3. 8.1941 σε συνάντηση στους Φιλίππους υπογράφηκε το πρωτόκολλο για την ίδρυση της 1ης αντιστασιακής οργάνωσης της Κρήτης ΚΕΕΕ (Κεντρική Εθνική Επαναστατική Επιτροπή) και καθορίστηκαν οι στόχοι της και εκλέχθηκε και τυπικά ο αρχηγός της ο Αλέξανδρος Ραφτόπουλος με συνεργάτη και βοηθό τον κτηνίατρο Σταματουλάκη από την Κάτω Βιάννο. Προκειμένου να ενημερώσουν το συμμαχικό στρατηγείο στην Αλεξάνδρεια και να αποκτήσουν σύνδεση μαζί του και στήριξη, ελλείψει άλλου μέσου επικοινωνίας, αποφάσισαν με μεγάλο ρίσκο να μεταβούν κωπηλατώντας με βάρκα από την Κρήτη στην Αίγυπτο.

Επισκεύασαν μια εγκαταλειμμένη ψαρόβαρκα στο Τσούτσουρα των αδελφών Σπιθάκη, την ονόμασαν ΑΡΓΩ και τη νύχτα της 17ης Σεπτεμβρίου 11 άτομα με επικεφαλής τον Φάκαρο, με μια πρόχειρη πυξίδα και μ΄ένα κομμάτι από σχολικό χάρτη, αναχώρησαν κωπηλατώντας για την Αίγυπτο. Μετά από 4 μέρες τους συνάντησαν συμμαχικά αντιτορπιλικά που τους περισυνέλλεξαν. Η σύνδεση αυτή βοήθησε να στηριχτεί πολύπλευρα ο αγώνας στην Κρήτη αλλά και να φυγαδευτούν τα υπολείμματα των ξένων στρατιωτών που είχαν παραμείνει στο νησί. Οι πυρήνες που δημιουργήθηκαν αρχικά μαζικοποιήθηκαν σε όλα τα χωριά της Κρήτης με τη συμβολή των κομουνιστών, που είχαν δραπετεύσει από τη Φολέγανδρο που τους είχε φυλακίσει το Μεταξικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου και ανέλαβαν να ξανασυστήσουν τις οργανώσεις τους και να τις θέσουν στην υπηρεσία του απελευθερωτικού αγώνα. Πολύ σύντομα από δύο γυναίκες (Τσατσαρωνάκη) προδόθηκε η δραστηριότητα στον Τσούτσουρα και εκτελέστηκαν στην Αγυιά, ο Αλεξανδρος Ραφτόπουλος και ο Γιάννης Κεφαλάκης και αργότερα ο Σταματουλάκης.

Όμως ο λαός συνέχισε την αντίσταση του μέσα από τις οργανώσεις που ακολούθησαν (με ποιο μαζική το ΕΑΜ) και ανέλαβαν να συνεχίσουν αυτό που ξεκίνησαν ο Ραφτόπουλος και οι 11 αξιωματικοί στα Πεζά αρνούμενοι να παραδώσουν τα όπλα τους.

Στην φωτογραφία η ΑΡΓΩ όταν τη συνάντησε το αντιτορπιλικό. Δυστυχώς εγκαταλείφθηκε εκεί, γιατί άλλες ήταν η προτεραιότητες του Αγώνα.

Σαρλ Αζναβούρ (πλήρες όνομα Σαχνούρ Βαγκινάγκ Αζναβουριάν), Γάλλος, αρμενικής καταγωγής, τραγουδιστής, τραγουδοποιός, ηθοποιός, ακτιβιστής, διπλωμάτης και Ιππότης Ταγμάτων. Γνωστός για την μοναδική φωνή τενόρου που διέθετε: καθαρή και δυνατή στις ψηλές νότες, χάλκινη και βαθιά στις χαμηλές νότες. Με μια καριέρα που ξεπερνά τα 70 χρόνια, ηχογράφησε περισσότερα από 1200 τραγούδια τα οποία έχουν ερμηνευθεί σε οκτώ γλώσσες. Τόσο για τον εαυτό του όσο και για άλλους καλλιτέχνες, έγραψε ή συνέγραψε τους στίχους σε περισσότερα από 1000 τραγούδια. Ήταν ένας από τους πιο δημοφιλείς τραγουδιστές της Γαλλίας, με συνεχή παρουσία και παραγωγή στην μουσική βιομηχανία.
Πούλησε 180 εκατομμύρια δίσκους καθ’όλη την διάρκεια της ζωής του και θεωρήθηκε ως ο Φρανκ Σινάτρα της Γαλλίας και ο πιο δημοφιλής Αρμένιος της εποχής του. Το 1998, έλαβε τον τίτλο Ψυχαγωγός της Χρονιάς από το κανάλι CNN και από τους χρήστες του Time Online παγκοσμίως. Αναγνωρίστηκε ως ο καλύτερος ερμηνευτής του αιώνα, λαμβάνοντας σχεδόν το 18% των ψήφων, μαζί με τους Έλβις Πρίσλεϊ και Μπομπ Ντύλαν.
Τραγούδησε για προέδρους, πάπες και την βασιλική οικογένεια αλλά και για εκδηλώσεις με ανθρωπιστικό χαρακτήρα. Ως απάντηση στον σεισμό που έπληξε την Αρμενία το 1988, ίδρυσε τον φιλανθρωπικό οργανισμό Aznavour for Armenia (Ο Αζναβούρ για την Αρμενία). Πραγματοποίησε την πιο πρόσφατη περιοδεία του το 2014.
Στις 24 Αυγούστου 2017 βραβεύτηκε με το 2.618ό αστέρι στην Λεωφόρο της Δόξας του Χόλυγουντ. Στις 19 Σεπτεμβρίου 2018, η τελευταία συναυλία του πραγματοποιήθηκε στο NHK Hall στην Οσάκα.
Την 1η Οκτωβρίου 2018 ανακοινώθηκε ο θάνατός του, σε ηλικία 94 ετών.
Ήταν ο μοναδικός στον κόσμο καλλιτέχνης που προς τιμή του έχει ανεγερθεί μνημείο, στο οποίο φέρεται ο ανδριάντας του.

Ο Αζναβούρ έγραψε ένα τραγούδι με θέμα την Γενοκτονία των Αρμενίων, που είχε τον τίτλο “Ils sont tombés” (γνωστό στα αγγλικά ως “They fell”).

Ακούστε τον στο La Bohème